Vanwege haar 25-jarig jubileum heeft het Finse label Ondine diverse dubbel-cd’s met hoogtepunten van enkele van haar beroemde artiesten uitgegeven. Daaronder een boxje met twee cd’s van de sopraan Soile Isokoski, waarop ze liederen van Richard Strauss en Finse componisten zingt. Het zijn twee zalige uren.

Ondine werd in 1985 opgericht en heeft in 25 jaar tijd een stevige internationale status verworven. Het label zet inmiddels het werk van artiesten van tal van nationaliteiten op plaat, maar de artiestenlijst bevat ook nog steeds vele Finse namen. Van een paar van hen werden enkele oude albums in een nieuw jasje gehezen en als jubileumuitgave gepresenteerd.

Eén van hen is Soile Isokoski, een sopraan die in 1987 tweede werd op de BBC Competition Singer of the World in Cardiff en daarna langzaam overal ter wereld furore maakte. Ze zong in Wenen, Milaan, Berlijn, Londen, New York en vele andere plaatsen, in rollen die varieerden van Fiordiligi in Così fan tutte tot Elsa in Lohengrin en Rachel in La Juive.

In haar jubileumbox zijn twee albums opgenomen: orkestliederen van Richard Strauss (een opname uit 2001) en een verzameling liederen van Finse romantische componisten (een opname uit 2000).

Isokoski heeft naar mijn smaak een perfecte stem voor Strauss. Ze heeft volume, maar klinkt heel open en licht, lyrisch en stralend. Zo hoor je in ‘Ruhe, meine Seele’ de zonnestraal uit de eerste strofe letterlijk doorbreken in haar zang. En haar snelle vibrato en schitterende crescendi op de hoge noten laten alles om je heen opbloeien.

Haar zang heeft ook iets stijlvols en elegants en in diverse liederen kan ze erg ontroeren. Het bekende ‘Morgen’ zingt ze gevoelig, het ‘Wiegenlied’ is vertederend omdat ze zich inhoudt en alle noten subtiel behandelt en ze eindigt het album met een emotioneel, intens ‘Im Abendrot’.

Het zoete, lyrische en knap getimede spel van het Rundfunk-Sinfonieorchester Berlin onder leiding van Marek Janowski ondersteunt Iskoski geweldig. Het orkest stroomt als een rivier door Strauss’ muziek heen.

De Finse liederen zijn net als Strauss’ werk lyrisch en veel liederen zijn melancholisch gekleurd. De melodieën en pianobegeleidingen zijn vaak eenvoudig, maar juist die eenvoud bevat veel schoonheid. Neem ‘Oi äiti armas’ (O moeder lief) van Ilmari Hannikainen. In een paar zinnetjes wordt moeder bedankt voor haar goede zorgen. D’r is niets verhevens aan, maar het is zó mooi.

Net als ‘Lapin äidin kehtolaulu’ van Kalervo Hämäläinen, waarin een moeder in het koude Lapland haar kind een gouden toekomst toezingt. Isokoski zingt het lied grotendeels met gedempte stem, maar maakt daarbij – zeker in de hoogte – fantastisch klank.

Afwisselend of veelzijdig vind ik de twee cd’s niet. Het hangt allemaal een beetje in dezelfde sfeer. Maar het ademt zoveel schoonheid, dat er niets te klagen valt. Het zijn twee zalige uren, waarin je je even in hogere sferen waant.

Zie voor meer informatie de website van Ondine.