Op de cover van haar nieuwe album Mi Corazón kijkt sopraan Ailyn Pérez je recht aan. Het is een heel bewuste keuze. Ze kruipt dit keer niet in de huid van andere vrouwen, ze is geheel zichzelf. ‘Je komt in mijn hart’, vertelt ze vanuit haar huis nabij Chicago. ‘In deze muziek vind ik mijn stem.’

Ailyn Pérez doet haar best om geïnspireerd en positief te blijven, maar het valt niet mee in deze tijd. Ze mist haar kunst en ze mist het contact met collega’s. Op 12 maart stond ze voor het laatst op de bühne, als Desdemona in Verdi’s Otello bij de Staatsoper Hamburg. Ze zou daarop naar New York reizen voor vijf voorstellingen van Simon Boccanegra bij de Metropolitan Opera, maar die productie werd geannuleerd.

Direct aansluitend op Boccanegra zou Pérez ook nog drie keer optreden in Zeffirelli’s klassieke enscenering van La bohème, maar die voorstellingen vielen eveneens uit. Acht misgelopen Met-optredens, dat is aanzienlijke schade voor een zanger.

De sopraan duimt nu dat haar engagementen in de zomer wel zullen doorgaan. Ze is gecast voor Marguerite in Faust in het Palau de les Arts in Valencia en voor Rusalka bij de Santa Fe Opera. Valencia is al eind juni en dus niet zo realistisch, maar Santa Fe is pas eind juli, begin augustus en vindt deels plaats in de openlucht. ‘Ik heb nog steeds hoop dat dat doorgaat’, zegt Pérez.

Instagram-les

De zangeres zit inmiddels al bijna twee maanden thuis, net buiten Chicago, samen met haar vriend Soloman Howard, ook operazanger. De twee waren recent in het At-Home Gala van de Met te zien, waarin ze een duet uit Luisa Miller zongen.

In Amerika zijn de restricties minder streng dan in Europa, meent Pérez, maar toch blijft ze voornamelijk thuis. Ze probeert het beste van de situatie te maken. ‘De crisis dwingt je om aandacht te geven aan dingen waar je geen tijd voor had. Familie, schrijven, ideeën ontwikkelen, papierwerk. Zelf probeer ik met mijn kunst bezig te blijven door jonge zangers te helpen.’

Pérez had nog geen zangstudenten, maar probeert nu een soort online lespraktijk op te bouwen. Iets waar ze aanvankelijk niet in geloofde. ‘Ik vind dat je als leraar eigenlijk gedurende een periode van jaren beschikbaar moet zijn voor je studenten om ze echt te kunnen helpen. Ik dacht niet dat online hulp nuttig was. Maar ik heb nu via Instagram meerdere twintig-minuten-sessies gedaan en je blijkt toch, behalve dan op akoestisch gebied, heel veel dingen te kunnen bespreken. Ik hoor van zangers dat het hen echt verder helpt.’

Pérez deed tot nu toe sessies voor sopranen en baritons en wil zich op meer stemtypes richten. Ze gebruikt in eerste instantie Instagram, waar ze 22.500 volgers heeft, maar overweegt ook lessen in Zoom Rooms of nog meer privé. ‘Ik voel me wel heel erg ongemakkelijk bij de zakelijke kant. Hoeveel vraag je voor een les? Als artiest houd ik me normaal gesproken alleen met de kunst bezig, al het andere wordt door mijn manager onderhandeld. Dat vraagt wel om een omslag in mijn denken.’

‘Ik denk niettemin dat het goed is om dit verder te ontwikkelen, ook omdat lesgeven sowieso iets is waar ik me in de toekomst mee bezig wil houden. Ik zoek naar meer mogelijkheden om online les te geven en hoop dat ik anderen kan helpen om hun artistieke aspiraties waar te maken.’

Identiteit

Ailyn Pérez’ nieuwe album Mi Corazón is op een voor deze tijd perfecte manier uitgebracht: volledig digitaal, exclusief bij Apple Music. ‘Het is een heel nieuw concept’, vertelt de sopraan. Er zijn slechts vijf tracks en de totale speelduur is net iets meer dan een kwartier. Apple kan de prijs op die manier laag houden en het album bij een breed publiek promoten, meent Pérez. ‘Het is een experiment en hopelijk volgt er meer.’

Mi Corazón bestaat uit Spaanse en Portugese liederen van Manuel de Falla, Manuel Ponce en Heitor Villa-Lobos. De repertoirekeuze sluit aan bij Pérez’ eigen biografie en is daarmee heel persoonlijk, vertelt ze. Haar ouders zijn van Mexicaanse komaf. Ze emigreerden weliswaar naar Amerika voordat Pérez geboren werd, maar de zuidelijke roots spelen een grote rol in Pérez’ leven en identiteit.

‘Ik wilde voor dit album niet kiezen voor de tien of twaalf aria’s die op mijn repertoire staan. Dat voelt toch als auditie doen, als het presenteren van mijn dromen. Dit album is geen auditie. Je komt in mijn hart en hoort me in de taal waar ik me in thuis voel. De liederen van deze componisten zijn deel van mijn identiteit.’

‘Het album heeft een heel specifieke sfeer’, vervolgt de sopraan. ‘Het is een deel van mijzelf. Daarom sta ik dit keer niet echt open voor meningen. Het maakt me niet uit wat anderen vinden, ík houd hiervan!’

De muziek grijpt ook terug naar de tijd dat Pérez les kreeg van Martina Arroyo aan Indiana University. Arroyo liet haar nooit opera-aria’s zingen, maar gaf enkel liederen op, om haar zo op de meest basale manier – stem en piano – de kunst van storytelling te leren. ‘Het liedrepertoire vormt daardoor nog altijd de basis voor mijn zang, ook als het gaat om operarollen’, zegt Pérez.

Frida Kahlo

Op de cover van het album staat Pérez afgebeeld à la Frida Kahlo, een bekende Mexicaanse kunstenares, die door haar schilderijen en haar levensstijl uitgroeide tot een inspiratiebron voor vele vrouwen wereldwijd. ‘Je voelt iets als je haar kunst ziet’, zegt Pérez. ‘Er spreekt moed uit.’

Waar Pérez op vorige albums altijd vanuit een bepaalde hoek geportretteerd werd, is ze nu en face afgebeeld, waarbij ze recht in de lens kijkt. ‘Ik denk dat deze manier van portretteren heel krachtig is voor vrouwen. Het laat zien hoe ik ben. Het is net als op de bühne: als je daar met je gezicht recht naar het publiek draait, is dat altijd een heel bijzonder moment, een moment waarop je personage haar hart opent. Dat doe je niet vaak, je kiest zulke momenten zorgvuldig uit.’

Universele taal

Pérez wordt op haar album begeleid door gitariste Xuefei Yang. Ze ontmoetten elkaar vorig jaar in Londen toen Pérez in een productie van Carmen bij het Royal Opera House zong. Ze hadden meteen een klik. ‘De ontmoeting had een grote impact op me’, zegt de sopraan. ‘Xuefei was heel erg gemotiveerd en open om dit project te doen. En beiden voelden we een sterke band met dit repertoire, waardoor we elkaar heel goed aanvoelden. Aan iemand je begrijpt, hoef je niet uit te leggen hoe je je voelt.’

‘Xuefei komt uit een Chinese cultuur en ik kom uit een familie uit Guadalajara, waar vooral mariachi geluisterd wordt. Allebei hebben we in deze klassieke Spaanse muziek onze stem, onze ziel gevonden. Dat is de kracht van muziek. Waar je ook vandaan komt, je kunt in muziek een universele taal vinden, die je met elkaar verbindt.’

Gezien de omstandigheden zat een recitaltournee rond de release van het album er niet in, maar Yang en Pérez hebben beslist de ambitie om hun samenwerking in de toekomst verder uit te breiden. ‘We praten al over een heel recital, eventueel met dansers en projecties, omdat deze kunstvorm ook steeds visueler wordt. Het zou ook geweldig zijn om deze muziek in China te spelen.’

Vooralsnog moet de luisteraar het met de vijf liederen doen. Pérez heeft goede hoop dat het veel mensen zal aanspreken. ‘Tijdens de opname was ik in Londen voor Micaëla in Carmen. Mijn kleedster was een vrouw uit Rio de Janeiro. Ik zong voor haar ‘Melodia Sentimental’ van Villa-Lobos. Ze kende het helemaal niet, maar begon spontaan te huilen. Deze muziek heeft een impact op mensen. Ik denk dat het een groot publiek kan bereiken.’

Zie voor meer informatie over Mi Corazón de website van Ailyn Pérez. Hieronder de trailer van het album: