Componist Hans Werner Henze overleden
De Duitse componist Hans Werner Henze is zaterdag 27 oktober op 86-jarige leeftijd overleden. Henze was één van de grootste componisten van de afgelopen decennia. Bij zijn overlijden liet hij het orkestwerk Isoldes Tod onvoltooid achter.
Henze overleed in Dresden, waar hij ‘Capell Compositeur’ van de Staatskapelle was. Hij werkte aan de voltooiing van Isoldes Tod, een orkestwerk dat volgend jaar in wereldpremière zou gaan bij de Staatskapelle en ook op de Salzburger Osterfestspiele te zien zou zijn.
Henze werd geboren op 1 juli 1926. Hij ontwikkelde zich tijdens de twintigste eeuw tot één van de meest vooraanstaande hedendaagse componisten. Zijn oeuvre bevat tien symfonieën, tal van solo- en orkestwerken, een requiem en vele balletten en opera’s. Zijn laatste opera, L’Upupa und der Triumph der Sohnesliebe, ging in 2003 met succes in première in Salzburg en was in maart dit jaar in Amsterdam te zien tijdens de NTR ZaterdagMatinee.
Het laatste werk dat Henze voltooide, was de Ouverture für ein Theater, dat hij schreef ter gelegenheid van het 100-jarig jubileum van de Deutsche Oper Berlin. Het werd op 20 oktober, een week voor zijn dood, opgevoerd in Berlijn.
Peter Alward, intendant van de Salzburger Festspiele, noemde het overlijden van Henze een ‘enorm verlies voor de muziekwereld’. Christian Thielemann, de chef-dirigent in Dresden die na zijn aanstelling Henze tot Capell Compositeur benoemde, zei ‘diep geraakt’ te zijn door het overlijden van de componist. ,,Ik ben dankbaar dat ik hem zo lang heb mogen kennen. Voor mij is hij de belangrijkste Duitse orkestcomponist na Richard Strauss.”
Hieronder een paar fragmenten uit Henze’s opera L’Upupa.
De auteur
10Reacties
Ik prijs mij gelukkig Hans goed gekend te hebben en twee van zijn opera’s gedurende mijn intendantschap bij de Nationale Reisopera succesvol op de planken te mogen brengen: Pollicino en Der Prinz von Homburg. Hij was behalve een fantastische componist ook een bijzonder gastvrije, aardige en wijze man. Het was een eer hem te kennen.
Christian Thielemann: ‘Voor mij is hij de belangrijkste Duitse orkestcomponist na Richard Strauss.’ Ik heb kennelijk iets gemist. Iemand die een thema van Henze zou kunnen zingen (niet dat zingbaarheid van muziek een voorwaarde is voor goeie muziek, maar toch…). Wellicht op het forum iemand die kan zeggen: dit werk van Henze laat onuitwisbare indruk achter. Ik ben heel benieuwd en laat me graag verrassen, tips welkom dus, want ik ben blanco wat zijn muziek betreft.
” Bij zijn overlijden liet hij het orkestwerk Isoldes Tod onvoltooid achter.”. Ik zie een schone taak voor Colin Matthews weggelegd.
Ik dek dat ik bijna al zijn opera’s heb gezien, waarvan twee live (Die Bassariden zelfs twee keer).
Meer over Henze en de uitvoering van zijn “sprookje” L’Upupa tijdens ZaterdagMatinee:
http://www.operamagazine.nl/featured/16005/stenz-geeft-lupupa-voortreffelijke-premiere/
@Basia, zitten daar opera’s bij die je ook echt bijblijven qua muziek en thematiek, en misschien zelfs verpletterend kunnen zijn? bepaalde tips daarvoor?
Tom Service van The Guardian heeft een mooi overzicht: http://www.guardian.co.uk/music/tomserviceblog/2012/oct/29/contemporary-music-guide-hans-werner-henze?intcmp=ILCMUSIMG9382
@Gerard – ja. Om te beginnen ‘L’Upupa’, ik kan de hele opera _dromen_. Er zit geen “Che gelida manina’in, maar dat hoeft ook niet altijd.
‘De Bassariden’. Zware kost, maar maakt een verpletterende indruk en laat je met veel vragen achter
‘Boulvard Solitude’ – het is gewoon een iets modernere versie van Manon.
Nou ja, mijn voorkeuren staan in mijn recensie vermeld.
En over het nazingen: kunnen we met ‘Lulu’, ‘Wozzeck’, ‘Mozes und Aaron’of – ‘Written on Skin’ toch ook niet? En toch zijn het meesterwerken.
Give a try!
Van ‘L’Upupa’bestaat een prachtige registratie op DVD, daar zou je het mee kunnen beginnen….
Veel plezier en ik hoor het!
@Basia, bedankt voor je tips. En over die ‘zingbaarheid’, dat moet je ruim zien, ik bedoel daar eigenlijk mee dat echte grote muziek je bijblijft en niet t ene oor in, en t andere weer uit gaat, en je het een volgende keer absoluut niet meer zou herkennen. Dat probleem heb ik dus bijvoorbeeld met veel muziek van Boulez, iedereen roept maar dat het de grootste componist van de 21e eeuw is, maar ik hoor van alles maar er blijft me nooit iets van bij, ik raak er meer door geirriteerd, ik hoor er niets in waardoor ik opveer of waardoor ik geraakt word.
Ik heb het afgelopen weekend de fenomenale Barbara Hannigan gehoord en gezien in ‘Lulu’, ik kende de muziek niet echt goed en heb voordat ik naar Brussel ging de DVD van de Met productie met Migenes olv James Levine 2x gezien, en vond het wel aardig, maar pas in Brussel maakte de muziek echt indruk, en dat was dus mede dankzij Hannigan (en anderen), dat helpt dus ook erg.
@Gerard – heb je mijn recensie van ‘Lulu’ in Brussel gelezen?
En mijn gesprek met Hannigan?
Ik ben het helemaal met je eens, zij is FENOMENAAL!
@Basia, zeker, ik heb je mooie recensie en interview gelezen. Ik ‘ken’ Hannigan ook een beetje, heb ook wel eens met haar gesproken (een vriendin van me is een studiegenoot van haar geweest op het Conservatorium), sympathiek is ze ook. Iemand die op zoveel vlakken zo getalenteerd is, is er niet. Ik vond de regie van Lulu wel ok, al kon ik het gedoe in het glazen hok niet altijd goed volgen, dus heb ik me vaker gericht op wat er daar buiten gebeurde. Ik had ook voor de persoon van Lulu iets meer sympathie willen voelen, de kwetsbare kant dus, maar ondanks dat gemis, was Hannigan was in deze opvatting wel top.