Annemarie Kremer zingt Norma
Annemarie Kremer gaat Norma zingen in een productie van de Opera van Moldavië, die ook op tournee gaat door Nederland. Ze is daarmee de eerste Nederlandse sopraan sinds Cristina Deutekom die de rol zingt. Dat bericht Radio 4.
Volgens de radiozender was Cristina Deutekom de laatste Nederlandse sopraan die de titelrol in de beroemde opera van Bellini zong. Dat deed ze in 1973. Na ruim 35 jaar zal Annemarie Kremer haar opvolgen.
Kremer is één van de bekendere Nederlandse zangeressen die met name carrière maakt in Duitsland. Recent maakte ze haar debuut als Tosca in Puccini’s gelijknamige opera. Ook Puccini’s Madama Butterfly zingt ze regelmatig.
Een mooi opstapje naar de zware rol van Norma, zou je denken. Begin december begint Kremer te repeteren voor haar debuut. Dat doet ze bij de Opera van Moldavië.
VDB Theaterproducties haalt de productie in februari en maart 2010 naar Nederland. De voorstelling zal ruim twintig keer in diverse schouwburgen en theaters te zien zijn.
Voor de regie heeft VDB de Brit Laurence Dale binnengehaald. Dale, wonend in Frankrijk, maakte carrière als lyrische tenor, werd daarna artistiek directeur van onder meer de opera in Metz en in Johannesburg en is nu regisseur, dirigent en zangcoach. In Nederland regisseerde hij al verschillende producties van de Nationale Reisopera. Mogelijk gaat Dale ook enkele van de voorstellingen dirigeren.
De auteur
3Reacties
Niet helemaal, ik zong de rol enkele jaren geleden al in Duitsland…
Ik heb genoten! Super.
Op 26 februari jongstleden hadden mijn vrienden en ik een heel geslaagde avond in Gouda met de opera Norma. De zangstemmen waren allemaal goed tot indrukwekkend en het decor was, zeker naar de huidige maatstaven, tenminste niet kaal.
Zonder de vertolkers van bv. Adalgisa en Oroveso tekort te doen, wil ik toch graag laten weten dat ik onder de indruk was van de ademtechniek van Annemarie Kremer. Want die ondersteunde werkelijk de moeilijkste en langdurigste passages. Zelfs Maria Callas hoor je tijdens de aria ‘Casta diva’ tweemaal ‘aanzwengelen’ om de lange ‘aaaaahhhh’-s aan te houden, terwijl ze er bij La Kremer in één ruk uitrolden. En ook van gillen bij de hoge noten was geen sprake, noch bij Norma, noch bij Adalgisa, noch bij de anderen, ofschoon Clotilde een beetje geknepen klonk.
En hoe stil was de zaal wel niet tijdens een van de mooiste (en moeilijkste) damesduetten van het belcanto-tijdperk: ‘Mira, o Norma’ tussen Norma en Adalgisa in de tweede akte. Dat wil dus wat zeggen, alhoewel ik nog moet zien of er ooit een betere uitvoering zal komen dan de live-opname van Callas en Simionato op 7 december 1955. (Divina-CD DVN-17, of op het Italiaanse label IDIS)
Leve de Russen, dus, zou ik zeggen, want de enige mij bekende gezelschappen die nog een besef hebben wat opera op het toneel moet voorstellen zonder alles ‘naar de moderne tijd toe’ te verhaspelen, zijn de Tataren en de Moldaviërs. Tot volgend jaar dus maar, hoop ik?
Steven Surdèl, Leiden