Villazón haakt na zeven minuten af
Rolando Villazón lijkt de problemen met zijn stem niet meer te boven te komen. Zondag 8 augustus moest hij voor de zoveelste keer verstek laten gaan bij een concert, dit keer in pretpark Tivoli in Kopenhagen. Hij moest na zeven minuten afhaken.
Villazón annuleerde al twee keer eerder een concert in de tuinen van het attractiepark Tivoli, maar dat weerhield de organisatie er niet van hem opnieuw te engageren voor een optreden, afgelopen zondagavond. Het concert werd een flop, zo bericht The Copenhagen Post.
Villazón zong drie korte liederen (‘geen van allen goed’, aldus de krant) en hield het toen voor gezien, volgens de officiële lezing vanwege een zware verkoudheid. Het concert werd voortgezet met optredens van sopraan Stéphanie Loris en mezzosopraan Audry Kessedjian.
De organisatie gaf geen geld terug, wat op de nodige kritiek kwam te staan. The Copenhagen Post concludeerde dat sommige mensen met eersterangsplaatsen in feite ruim 23 euro per minuut hadden betaald om Villazón te mogen horen.
De deceptie staat niet op zichzelf. Villazón heeft al jaren problemen met zijn stem. Vorig jaar was hij voor de tweede keer langere tijd uit de roulatie door een operatie aan zijn stembanden. Eind maart maakte hij zijn rentree in een productie in Wenen, maar sindsdien heeft hij alweer de nodige concerten afgezegd. Zo liet hij onlangs een optreden op het festival van Verbier aan zich voorbijgaan.
De recensies van zijn optredens die wel doorgaan, zijn bovendien niet bijzonder enthousiast. Sommige critici trokken al de conclusie dat de Mexicaan nu echt uitgezongen is. Daar begint het wel op te lijken.
De auteur
1 Reactie
Patrizia Ciofi, Nathalie Dessay, Rolando Villazon en zelfs een doorgewinterde veteraan als Placido Domingo. Allemaal willen of moeten ze optreden terwijl hun stem al tijden aan rust toe is. En bij jongeren als Ciofi en Villazon komt het wellicht nooit meer goed. Wat is dat toch voor een commerciële en publicitaire gekte? Waarom moet het allemaal toch zo geforceerd? En dan ook nog eens zonder ‘understudy’, waar je als veelgevraagd artiest al helemáál geen genoegen mee hoort te nemen.
Het antwoord luidt: winst. Zowel voor de artiesten als voor hun impresario’s en hun muziekproducenten, dat graaiend geboefte op de achtergrond voor wie een topzanger een soort wegwerpkoetje is dat je zo snel mogelijk en met veel druk gedoe moet uitmelken.
Ziehier de bijverschijnselen van die alles verterende dynamiek waar wij aan verslaafd zijn en die de menselijke maat als duf en truttig neerzet. Dat wij allemaal een stuk trager en saaier moeten gaan leven, zullen wij pas beseffen als het te laat is. Hopelijk is het dat nog niet voor Rolando Villazon en zijn collega’s.