Ze is dol op het belcantorepertoire en prijst zich dan ook gelukkig dat ze de stem heeft om het te zingen. De Brits-Australische sopraan Jessica Pratt staat vanaf 14 maart in Amsterdam als Lucia in Lucia di Lammermoor, in een productie van De Nationale Opera. “Het is mijn favoriete rol. Een paar maanden zonder en ik moet haar gewoon weer zingen.”

De Bayerische Staatsoper in München presenteert in seizoen 2014/2015 acht nieuwe producties: zes grote operaproducties, een operastudiopremière en een nieuwe kinderopera. Verder zijn er maar liefst 38 reprises. Lees verder voor een overzicht.

In een coproductie met het Opernhaus Zürich en het Theater an der Wien brengt het Aalto-Musiktheater in Essen momenteel Bellini’s vrijwel vergeten opera La straniera. Marlis Petersen schittert in de bescheiden productie van Christof Loy.

De Opéra national de Paris brengt komend seizoen in haar twee huizen, de Opéra Bastille en het Palais Garnier, zestien operaproducties, waarvan zes nieuwe. Lees verder voor het volledige overzicht.

Het duurde even voordat ze haar draai vond, maar eenmaal aangekomen bij Richard Strauss en Gustav Mahler kreeg alt Birgit Remmert het publiek in het Muziekgebouw aan ’t IJ vrijdagavond in haar greep. En toonde ze dat ze thuishoort in een Serie Grote Zangers.

Gerard Mortier is overleden. Op zaterdag 8 maart stierf hij in zijn huis in Brussel. Mortier leed aan kanker. De spraakmakende opera-intendant leidde grote operahuizen en stond bekend als een vernieuwer.

Waar de NTR ZaterdagMatinee voorheen uitblonk in het programmeren van belcanto-opera’s, ontbreekt dat genre in het onlangs gepresenteerde programma voor seizoen 2014/2015. Maar niet zonder reden, legt programmeur Kees Vlaardingerbroek uit. “Het gaat om uitstel, niet om afstel.”

Iedere week maakt Place de l’Opera een keuze uit het aanbod van opera en aanverwante muziek op radio, tv en internet. In week 11 (8 – 14 maart 2014) onder meer aandacht voor verschillende werken van Rameau en voor de reizende Fairy Queen op de radio.

BarokOpera Amsterdam heeft een traditie van authentieke muziek bij eigentijdse muziektheatervoorstellingen. De nieuwste is een uitgebreide versie van Dido and Aeneas van Henry Purcell. Het vervolg bleek in veel opzichten spannender. Er is leven in het dodenrijk na Dido’s Lament.

La fanciulla del West, Le Villi en Pelléas et Mélisande. Dat stond op het menu van Place de l’Opera-lezer Stefan Caprasse toen hij halverwege februari in Parijs was. Hij doet verslag.