Ik wil Don Giovanni nooit meer zien. Nooit meer. Ik wil me simpelweg de productie blijven herinneren die ik zondagavond bij de Staatsoper in het Schiller Theater in Berlijn zag. Want ik kan me niet voorstellen dat het in de toekomst beter wordt gedaan.

Mathis der Maler, het meesterwerk van Paul Hindemith, heeft op de Zürcher Festspiele een klinkend succes geboekt, met Thomas Hampson in de titelrol en Daniele Gatti op de bok. De productie is een bekroning van het 21 jaar lange ’tijdperk Pereira’ bij het Opernhaus Zürich, waar met deze première een einde aan is gekomen.

Cenerentola=Assepoester. Bij Rossini komisch en melancholiek: stiefma werd armlastige baron. Prins verkleed als kamerheer. Happy end bleef!

Een dag op het Italiaanse platteland als een dag op een ridderkasteel. Overspel, jaloezie, dapperheid en een duel: Boerse Ridderlijkheid.

Lohengrin: bruidegom wordt ontmaskerd door listige immigratieambtenaar en wordt gerepatrieerd met de eerste zwaan.

Incestueuze zoon van tweeling doodt draak om tante wakker te kussen.

Sigi verlaat Brüni. Hagen spannt intrige. Guni trouwt met Brüni, Sigi met Gutrune. Hagen vermoordt Sigi. Brüni verlost de wereld na 4,5 uur.

Dido, bemind en verlaten door Aeneas, zwelgt in zelfmedelijden. Dienares Belinda troost, de Heksen zaaien verderf. Te mooi, van alle tijden!

Der Schauspieldirektor: twee diva’s vechten om de hoofdrol. Mozart wint.

kijk eens wat vaker in de spiegel van de kapper en je krijgt gratis relatiebemiddeling!