Pianiste Reinild Mees en vier prachtige zangeressen vierden gisteravond Internationale Vrouwendag met een uiterst boeiende Vrouwenmuziekmarathon in de Kleine Zaal van het Concertgebouw. In 3,5 uur tijd wisten ze 21 vrouwelijke componisten op de kaart te zetten.

Over een periode van drie jaar verspreid nam het label Oehms in Wenen een productie van Dialogues des Carmélites op voor cd. Het resultaat is waanzinnig goed. Met glansrollen voor onder andere Sally Matthews en Deborah Polaski.

De NTR ZaterdagMatinee voert zaterdag 17 maart L’Upupa und der Triumph der Sohnesliebe van Hans Werner Henze op, ‘in veel opzichten een 21ste-eeuwse Zauberflöte’, aldus de concertserie. Het is voor het eerst dat de opera in Nederland te horen is.

Het gebeurt zeer zelden dat een liedrecital zo slim, zo intelligent en zo spannend in elkaar zit als de voorstelling (want een voorstelling was het) waar Thomas Oliemans ons in de Kleine Zaal van het Concertgebouw dinsdagavond op trakteerde.

Het heeft lang geduurd, maar Berlijn heeft weer een Janáček-productie: Jenufa in een regie van Christof Loy. Hoewel er wat haken en ogen zijn, maakt de cast er een schitterende voorstelling van, schrijft Kevin Clarke. Voor het eerst in lange tijd geen boe’s in Berlijn.

Els van der Plas wordt per 1 augustus 2012 de nieuwe algemeen directeur van De Nederlandse Opera, Het Muziektheater en Het Nationale Ballet. Zij volgt Truze Lodder op.

Sopraan Bernadeta Astari en het Duo Sax & Stix slaan zondag 11 maart de handen ineen voor een concert in de Kleine Zaal van het Concertgebouw, als onderdeel van de serie Jong Talent. Astari zingt liederen en aria’s van onder andere Schubert en Wolf.

In 2010 ging de nieuwe opera Moby-Dick van Jake Heggie in wereldpremière in Dallas. In februari dit jaar zette ook de San Diego Opera het werk op het toneel. Een op alle fronten geslaagde productie. Hopelijk vindt het werk nu ook zijn weg naar grotere operahuizen.

Zo rijk als Händels partituur van Ariodante is, zo arm is de plot. Een lange zit kon gisteravond in het Concertgebouw dan ook niet vermeden worden. Maar dat deerde niet: de muzikale invulling van Il Complesso Barocco en het sextet van solisten was ronduit formidabel. Händel op z’n best.

Het is nog maar een kwestie van tijd. Wat ik lang als tuttig en een tikje saai beschouwde, begint me steeds beter te bevallen. De liedkunst in de klassieke muziek heeft kanten die een avondje luisteren interessant maken. Al kan het moderner.