Zong hij pas nog Simon Boccanegra in Berlijn, vorige week stond Plácido Domingo op de planken in Los Angeles als Bajazet in Händels opera Tamerlano. Zijn optreden was ontroerend en ook de rest van de cast leverde een uitstekende prestatie.

Joseph Calleja debuteerde deze week, op 3 december, als Hoffmann in Les contes d’Hoffmann bij de Metropolitan Opera. Een nieuwe mijlpaal in de snelle opmars die de Maltese tenor maakt op het internationale operatoneel. Basia Jaworski sprak hem over zijn grote voorbeelden en favoriete muziek.

Twee op dvd verschenen producties van De Nederlandse Opera zijn genomineerd voor de prestigieuze Grammy Awards. Het gaat om Saint Francois d’Assise en Marco Polo. De awards worden op 31 januari uitgereikt in Los Angeles.

Opera per Tutti was gisteravond (3/12) lang niet altijd je van het, maar twee dingen maakten er toch nog een geslaagde avond van: het heerlijke acteerspel van Mylou Mazali en de verbluffende tenor Seil Kim. Kim gaf een zeer muzikaal, elegant optreden.

Terwijl de strop op hem wacht, zingt Dick Johnson een intense aria, ‘Ch’ella mi creda’. Het is één van de muzikale hoogtepunten uit Puccini’s La fanciulla del West. Vele grote tenoren waagden zich eraan. Een portret in beeld. Met dank aan Youtube.

La fanciulla del West van De Nederlandse Opera is een Hollywood-film, maar dan live en op het toneel. Een superconcept dat Puccini’s opera veel eer aandoet en van de eerste tot de laatste maat boeit. Laat de cast nu ook nog eens zeer sterk zijn en een hit is geboren. Misschien iets voor een Oscar?

De bekende filmmaker Tony Palmer belooft in de documenaire Miss Renée Fleming een grondig licht op het leven en werk van de Amerikaanse diva te werpen. Maar dat valt tegen. De vele muziekfragmenten zijn het bekijken waard, maar een intiem portret wordt het niet.

Wie in december zijn operavertier wil zoeken in Berlijn, kan veel Rossini-werken verwachten. Verder staan Rigoletto, Die Zauberflöte en La Bohème overvloedig geprogrammeerd. Correspondent Alessandro Anghinoni licht het decemberprogramma toe.

Het requiem van Mozart, dat is iets om naar uit te zien. Een stuk in de categorie absolute meesterwerken. De manier waarop het Mozarteumorchester het werk gisteravond (1/12) opvoerde in het Concertgebouw viel me echter vies tegen. Het orkest fietste naar mijn idee veel te snel door alle muzikale pracht heen.

Het uiterlijk wordt steeds belangrijker in de operawereld, dat is geen nieuws. Maar of dat zo goed is, daar zijn de meningen over verdeeld. Nathan Gunn vindt het ‘wel cool’. Maar als ‘barihunk’ heeft hij makkelijk praten.