Antonio Cagnoni. Niemand kent de beste man, maar het is een feest om naar zijn muziek te luisteren. Zijn opera Don Bucefalo uit 1847 zit vol vrolijkheid en plezier. Plus een stel unieke aria’s. Echt, dit ‘melodramma giocoso’ verdient het niet om zo onbekend te zijn.

Muzikaal heeft de Dido and Aeneas van Opera Zuid voldoende in huis om niet te vervelen. De regie van Hans Nieuwenhuis slaagt er echter niet in om de gevoelens van de personages te laten landen. Althans, niet bij mij. Daardoor blijven de dramatische hoogtepunten in Purcells operaatje nogal oppervlakkig.

Vandaag (29/9) hebben de labels Arthaus Musik en TDK zes operatitels op de Nederlandse markt gebracht. Daaronder een wereldpremière op dvd van Puccini’s Edgar. Opvallend is dat veel uitgaven op Blu-Ray zijn verschenen. De opvolger van de dvd wint terrein.

De vele Dido-uitvoeringen die Nederland de laatste tijd krijgt te verwerken, zijn een mooie afspiegeling van de populariteit van het werk. Geen barokopera werd zo vaak op plaat gezet als die van Henri Purcell. Basia Jaworski licht enkele opnamen uit in een discografie.

Jonge zangstudenten wekken op zaterdag 3 oktober het dorp Amerongen tot operaleven. Onder de naam Salone dell’Opera kunnen bezoekers een route door het dorp volgen, waarbij in diverse woonkamers en tuinen van monumentale panden opera-acts worden opgevoerd.

After Life van Michel van der Aa is fascinerend. Het verhaal, de beelden, de karakters: ze intrigeren allemaal evenveel. Maar om nu te zeggen dat het werk ‘richtinggevend’ is voor de toekomst van opera, gaat mij te ver. Daarvoor staat de muziek te ver af van de realiteit.

Net als Opera Zuid brengt De Nederlandse Opera in september een productie van Dido and Aeneas op het toneel. De Britse regisseur Deborah Warner mag haar enscenering uit 2006 aan het Nederlandse publiek vertonen. Malena Ernman en Luca Pisaroni zingen de hoofdrollen.

Waarschijnlijk de moeilijkste muziek die ik ooit opgenomen heb.” Zo betitelt Cecilia Bartoli haar nieuwe album Sacrificium, dat in oktober uitkomt. De diva wijdde het album aan de duizenden jongetjes die in vroegere tijden gecastreerd werden in de hoop op een succes als zanger.

Is Blauwbaards Burcht een echte opera? Of eerder een dramatische symfonie? Een nieuwe opname, in februari 2009 live geregistreerd in Barbican onder leiding van Gergiev, klinkt eerder als een in donkere kleuren gestoken sprookje, met een onoverkomelijk droef, maar niet tragisch einde.

Met de première van Das Rheingold begon de Nationale Reisopera gisteren (26/9) haar vijfjarige Ring-project. Een succesvolle start: de cast was uitstekend, de regie slim en consequent en het orkest spannend. Het gezelschap zet hiermee een veelbelovende toon voor de komende jaren.