In Enschede wordt van 25 september tot en met 11 oktober een nieuw cultureel festival gehouden: Grenswerk. Onderdeel van het festijn is de uitvoering van Wagners Das Rheingold door de Nationale Reisopera.

Al sluiten de operahuizen bij het ontluiken van de zomer hun deuren, het gezang verstompt niet. In tal van steden in de wereld kan men zich laven aan grootse operafestivals. Als handreiking een serie met diverse operafestijnen in Europa. In deel drie het beroemde maar toch nog steeds zo pittorekse Glyndebourne Festival.

De Nationale Reisopera besloot het seizoen met een barokopera af te sluiten: Hippolyte et Aricie van Jean-Philippe Rameau. Een beslissing die muzikaal prachtig uitgewerkt wordt door de solisten en het ensemble Musica ad Rhenum, maar die wat betreft regie struikelt over de vele loze symboliek.

In Ede kunnen ze niet genoeg krijgen van de uitzendingen van producties van de Metropolitan Opera. In de maand juni gaat Cinemec acht opera’s van afgelopen seizoen herhalen. Maandag 1 juni wordt begonnen met La Damnation de Faust van Berlioz.

Deze week treedt Cora Burggraaf op als de ongelukkige, door Hamlet verlaten Ophelia in een voorstelling van Operadagen Rotterdam. Het is één van de vele muziekwerken die uit het toneelstuk van Shakespeare zijn voortgesproten. Ook de Fransman Ambroise Thomas baseerde er een opera op. Het Gran Teatre del Liceu zette het stuk met grote solistische kwaliteit op dvd.

Haar ster schijnt nog niet zo lang, maar is wel hard rijzende. Ook haar nieuwe cd Midsummer Night kon rekenen op hulde. Een gesprek met Kate Royal: een toegewijde sopraan die simpelweg niet zonder zingen kan. „Zonder dat ben ik niet Kate.”

In Hongarije noemt men het ‘up in heaven’: de laagste rangen boven in het theater. Een plek waar de klanken in al hun glorie als een damp naar optrekken om daar de echte, de diehard muziekliefhebbers te verwennen. Maar is het er werkelijk zo hemels? Een proeve van bekwaamheid in Het Muziektheater: hoe laag is de laagste rang?

In de regelmatig terugkerende rubriek ‘Opera over de grens’ worden belangrijke premières die onlangs in internationale operahuizen plaatsvonden op een rijtje gezet. Deze keer Assassinio nella cattedrale in Milaan, Falstaff in Glyndebourne en een Mascagni-gala in Berlijn.

Ophelia staat aangemerkt als één van de topvoorstellingen van Operadagen Rotterdam, maar om eerlijk te zijn: de monoloog van Cora Burggraaf lijkt in niets op een opera. Dat zegt overigens niets over de uitvoeringskwaliteit, want die is prima. Beklemmend zelfs.

De Canadian Opera Company loopt sinds het drie jaar geleden een nieuw operahuis betrok als een tierelier. Voor het derde seizoen op rij was het huis gemiddeld voor 99 procent gevuld. Een knappe prestatie voor een operahuis op het noodlijdende Noord-Amerikaanse continent.