Treur Nederland! Onder die pakkende titel heeft het Nederlandse ensemble Camerata Trajectina een album uitgebracht met ‘rampliederen door de eeuwen heen’. Een luister- én leeservaring.

Vroeger werd het nieuws over rampen vaak door middel van liederen verspreid, gezongen op openbare plekken. De teksten waren meestal voorzien van een morele boodschap. In samenwerking met professor Lotte Jensen van de Radboud Universiteit heeft Camerata Trajectina twintig van deze liederen verzameld.

Een muggenplaag in Friesland, de Amsterdamse Schouwburgbrand, de Leidse buskruitramp, watersnoodrampen: van alles komt voorbij. Het is een fascinerende compilatie van een paar eeuwen muzikale rouwverwerking, uitlopend op een nieuw ‘coronalied’ van Willem Wander van Nieuwkerk en Ester Naomi Perquin.

Camerata Trajectina – in 1974 opgericht om Nederlandse (oude) muziek te bepleiten – is ijzersterk in programma’s als dit. De cd is uiterst goed gerechercheerd. Bij elk lied wordt de historische context vermeld. Het album is zo een luister- én leeservaring.

De liederen blijven muzikaal soms beperkt tot meerdere strofes op dezelfde melodie. Als er polyfonie in het spel komt, zoals in een lied over de pestepidemie in 1636, wordt de muziek aanzienlijk spannender. Aangrijpend zijn ook twee liederen over de watersnoodramp in 1953.

De instrumentalisten van Camerata Trajectina produceren een strakke, ietwat deugdelijke klankbasis. De zangers geven de teksten het volle pond. Hun dictie is zo helder dat je er je oren aan zou kunnen snijden. Bravo!

Hieronder een clip over het album: