Sinds 2016 is het Opera Forward Festival van De Nationale Opera&Ballet een niet meer weg te denken periode in de kalender van opera en muziektheater liefhebbers over de hele wereld. Ook dit jaar was er tussen 3 en 17 maart veel toen aan de Amstel en op diverse andere locaties.

Van de enorme productie Animal farm met 12 solisten, enorm koor en alleen in naam een ‘kamer’orkest, tot de viola da gamba speler die op zijn oude instrument Dido’s lament in een heavy metal versie speelde.

Drie dagen was ik met internationale collega’s van de pers te gast en we werden, ik kan het niet anders zeggen, heerlijk verwend. Niet alleen met mooie voorstellingen, forums, interviews, en concerten, maar ook met inleidingen, intieme ontmoetingen met de makers en zelfs gezellig met zin allen in de bus naar De Meervaart. Net als mijn buitenlandse collega’s was ik onder de indruk van de perfecte organisatie, de sfeer en het gebodene, en om dat laatste ging het natuurlijk.

Animal farm

Mijn tweede grote zaal productie in het festival was Animal Farm van Alexander Raskatov. Nu heeft mijn collega Franz Straatman daar al uitgebreid over geschreven, dus van mij een korte impressie.

Zelden heb ik een werk gezien of gehoord, waardoor ik zo overrompeld was. Na de eerste akte was mijn hoofd vol van een enorme tsunami van muziek en theatrale beelden, maar de iets mildere tweede akte gaf iets van adem. Comfortabel was de ervaring niet , maar wel onvergetelijk!

Vocaal vuurwerk

Ijzersterk, knetterhard veelal, zang zoals ik die zelfden gehoord heb, decors en kostuums van een ongekende impact, kortom heel erg veel van alles. Vocaal was het vuurwerk ook schier eindeloos. De sopraan Holly Flack die als Mollie tot een hoge A boven de hoge C zingt, de bas Gennady Bezzubenkov die ik weet niet hoe laag zingt en bromt als de Old Mayor, de countertenor Karl Laquit die twee compleet verschillende karakters (Benjamin en Pigetta) neerzet en als de jonge actrice Pigetta met een verleidelijk sensueel vrouwelijk timbre zingt. De tenor James Krysak die werkelijk in de extreem hoge tessitura uren zingt of er niets aan de hand is, Elenea Vassilieva die echt doodeng is als Blacky de kraai, Artem Krutko als Minimus en Michael Gnifke als Snowbal, allemaal zangers die het niet schuwen de grenzen van hun vocale kunnen af te tasten of er soms zelfs overheen lijken te gaan. Velen van hen hadden eerder met Raskatov gewerkt in GerMania of A Dog’s heart en wisten wat hen te wachten stond.  Raskatov zocht de extremiteiten van de menselijk stem op, voegde daar nog eens dierenklanken aan toe en vond een cast die dat allemaal verwezenlijken kon.

Nederlands aandeel

De Nederlanders in de cast lieten prima van zich zien en horen. Beginnend (letterlijk als openingsscene van de opera)met de boerenvrouw Mrs. Jones van Francis van Broekhuizen : ze was hilarisch en een tikje angstaanjagend  wat ook gold voor haar echtgenoot Marcel Beekman. Helena Rasker liet haar rijke alt prachtig en expressief klinken in haar rol van de opstandige Clover en Frederik Bergman,  Alexander de Jong, Joris van Baar hadden wel erg kleine rollen, maar zongen en speelden die allemaal prima. Opera Studio lid Maya Gour zette een uitstekende Muriel neer en Mark Kurmanbayev, Michiel Nonhebel en Mark Kurmanbayeven deden wat van ze verwacht werd in hun kleine rollen.

In deze uitzonderlijke en multinationale cast sprongen er nog twee zangers uit. Germán Olvera zong en speelde werkelijk schitterend als Boxer en Mishia Kiria wist het voor elkaar te krijgen vocaal en fysiek angstaanjagend en toch aantrekkelijk te presteren, wat het karakter van Napoleon alleen maar enger maakte.

Koren en orkest uitzonderlijk

Het met een enorme batterij aan percussie aangevuld Nederlands Kamer Orkest scheen geen problemen te kennen in de complexe partituur die exact en dramatisch gedirigeerd werd door Bassem Akiki. De 26 zangers uit koor van de Nationale Opera leken onder leiding van Edward Ananian-Cooper ook geen artistieke en vocale grenzen te kennen en zongen uitmuntend. Hetzelfde kan worden gezegd voor het Nieuw Amsterdams Jeugdkoor, ingestudeerd door Anais de la Morandais.

Het gehele team van regisseur Damiano Michieletto zorgde voor een spannende, overweldigende en onvergetelijke theaterervaring, die ik, eerlijk is eerlijk, niet elke dag wil beleven, maar voor geen seconde had willen missen.

Verder lezen, luisteren en kijken

Lees hier de recensie van Franz Straatman

Een kijkje tijdens de voorbereidingen van Animal Farm

De trailer van Anima Farm

Hoewel alle voorstellingen uitverkocht waren en ook de laatste, is het de moeite waard om op de laatste voorstellingsavond  op 16 maart een kaartje te proberen te bemachtigen.