ZaterdagMatinee Tolomeo is lange middag
De NTR ZaterdagMatinee op 25 mei werd niet alleen geadverteerd als ‘Händels Tolomeo’, maar eerder als ‘Franco Fagioli in Händels opera Tolomeo’. Aangezien dit niet een van Händels grootste opera’s is, was het logisch om gebruik te maken van de sterkracht van een grote countertenor, waarvan we konden genieten in de vele aria’s van het stuk. Toen Fagioli om medische redenen moest afzeggen, hadden we allemaal het geluk een vervanger te hebben die het stuk niet alleen kende, maar het ook al eerder had uitgevoerd. Cameron Shahbazi heeft een charmante podiumpresentatie en een aangename stem met zachte randen, maar hij had niet de kracht om de hele opera te dragen. Met een glansloze cast achter hem werd het een lange middag in het Concertgebouw.
Giovanni Antonini dirigeerde de historische instrumenten van Kammerochester Basel en ensemble Il Giardino Armonico met verve, elan en expressieve gebaren, en het tempo van elk stuk leek perfect voor de stemming en voor de zangers. Het 36-koppige ensemble speelde met een zuiver en passend geluid (afgezien van de precaire gevaren van de natuurhoorns in de ouverture), en als ze in een orkestbak hadden gezeten, hadden ze misschien beter gebalanceerd met de zangers, die allemaal te kleine stemmen leken te hebben voor hun taken.
Vanaf de eerste scène hoorden we een opvallend verschil tussen de twee countertenoren. Shahbazi’s zachte stem als Tolomeo verbleekte naast het heldere, doordringende geluid van Christoph Dumaux in de veel kleinere rol van Alessandro. Tijdens het hele stuk hadden we zelden moeite om Dumaux’s goed geplaatste geluid tegen het orkest te horen.
Mezzosopraan Giuseppina Bridelli was duidelijk een publiekslieveling, met haar karakterbetrokkenheid en vlotte coloratuur in haar vele dramatische aria’s. Teleurstellend was het feit dat alleen haar topnoten duidelijk in de zaal klonken, terwijl de lagere stem focus en kern miste en de snelle passages van de stem afkwamen, waardoor projectie ontbrak, ook al waren ze snel en duidelijk gearticuleerd. Je moest je afvragen of ze wel een echte mezzo is, want de middenstem was het zwakste deel van haar presentatie.
Als Seleuce, charmeerde sopraan Giulia Semenzato de luisteraar met haar kristalheldere bovenstem, muzikaliteit en intonatie. Toch zorgde het gebrek aan focus en plaatsing in de midden- en onderstem er voortdurend voor dat de stem verdween in de textuur van de orkestratie. Zowel zij als Shahbazi kwamen het best tot hun recht in aria’s waarin eerder sprake was van stille droefheid dan van bravoure.
De bariton Riccardo Novaro presenteerde een stemkleur die misschien geschikt was voor de schurkenrol van Araspe, maar had niet de kwaliteiten voor alle rijkdom die de componist hem voorschotelde. Zijn plaatsing van de moeilijke sprongen in zijn hoogste bereik waren indrukwekkend, maar een groot deel van de rol omvat een lager bereik dat de resonantie en projectie van een lagere stem nodig heeft. (Händel schreef de rol eerder voor een bas met een groot bovenbereik, dan voor een bariton zonder laag bereik).
Ik bewonder Shahbazi voor het feit dat hij deze enorme rol op zich heeft genomen met slechts een paar dagen kennisgeving. Toch ben ik ervan overtuigd dat zijn stemproductie veel meer kern en punt moet hebben om succesvol te zijn in zo’n rol. Intonatie blijft een groot probleem, en de ondersteuning moet steviger en consistenter zijn. Zijn emotionele betrokkenheid is prijzenswaardig en technische vooruitgang moet worden aangemoedigd.
Het concert is terug te luisteren op NPO Klassiek
Verder lezen, luisteren en kijken
In 2023 zong Cameron Shahbazi een andere Tolomeo in Giuglio Cesare.
De auteur
