Deze week treedt Cora Burggraaf op als de ongelukkige, door Hamlet verlaten Ophelia in een voorstelling van Operadagen Rotterdam. Het is één van de vele muziekwerken die uit het toneelstuk van Shakespeare zijn voortgesproten. Ook de Fransman Ambroise Thomas baseerde er een opera op. Het Gran Teatre del Liceu zette het stuk met grote solistische kwaliteit op dvd.

Ambroise Thomas heeft zijn opera van een happy end voorzien: aan het slot wordt Hamlet gekroond tot koning. Speciaal voor het Engelse publiek werd er ooit een meer toneelgetrouw einde gemaakt, maar zo ver gaan de regisseurs (Moshe Leiser en Patrice Caurier) niet. In hun versie wordt Hamlet verwond door Laërte (een beetje teleurstellende Daniil Shtoda), waardoor er een soort open einde ontstaat.

De decors zijn summier – een muurtje hier en een sofa daar, maar door de schitterende lichteffecten (overgangen tussen licht en donker, schaduwen op de muren) wordt er horrorfilmachtige spanning opgebouwd.

De waanzinscène is fysiek en seksueel geladen, zeer dramatisch van opbouw en ongekend virtuoos gezongen door Natalie Dessay. Fragiel en kwetsbaar (net een kindbruidje in een witte jurk) en met van ongeloof wijd open gesperde ogen, strooit ze met bloemen, coloraturen en hoge noten alsof het niets is. En merkt niet eens, dat haar opengesneden polsen haar jurk met bloed besmeuren. Wat een actrice!

Hamlet is een paradepaardje voor goed uitziende en acterende baritons met een makkelijke hoogte, die ook Billy Budd op hun repertoire hebben. Echt iets voor Simon Keenlyside: een buitengewoon aantrekkelijke zangeracteur met een warme sensuele stem. Zijn hoogte is moeiteloos, zijn trillers soepel, en in al zijn optreden is hij bijzonder indrukwekkend.