Nog niet zo lang geleden zette René Jacobs met de Akademie für Alte Musik Berlin op formidabele wijze Die Zauberflöte op cd voor Harmonia Mundi. Nu is er een volgend product bij hetzelfde label: Agrippina van Händel. Wederom is de kwaliteit voortreffelijk. In alle opzichten.

Jacobs heeft voor deze opname de originele versie van Agrippina gereconstrueerd; de opera vóórdat die door de molen van ijdele zangers en onwrikbare conventies was gegaan. De versie loopt als een trein. De bondige aria’s en korte recitatieven houden de vaart erin en de personages worden muzikaal heerlijk getypeerd. Niet verwonderlijk dat dit Händels eerste grote operasucces was.

René Jacobs en de Akademie für Alte Musik Berlin vormen samen een ‘dreamteam’. Al bij de opname van Die Zauberflöte viel me op hoe fris en aangenaam ze de muziek weten te laten klinken. En dat is bij Agrippina niet anders. De energie, de details, de articulatie: hun interpretatie sprankelt van het leven. Iedere scène overtuigt.

De rollen zijn bezet met voortreffelijke zangers. Niet alleen hun stemgeluiden zijn zeer schoon, ook hun kundige omgang met de tekst springt in het oor. Vrijwel de volledige cast weet zijn zang met precisie op het libretto af te stemmen.

Alexandrina Pendatchanska weet uitstekend raad met de titelrol. Ze beschikt over een bulk expressie die geen moment misverstand laat over haar gemoed. Ze zet Agrippina neer als een sterke, doortrapte vrouw, met felle zang en heel veel vocaal acteerwerk.

Een andere uitblinker is voor mij de counter Bejun Mehta als Ottone. Met zijn hoge stem weet hij toch een mannelijke held neer te zetten en hij is goed voor een paar van de fraaiste aria’s. Zijn ‘lamento’, dat hij zingt als iedereen zich tegen hem keert, is ontroerend mooi. En ook in andere solo’s gaat hij bijzonder gevoelig te werk.

De tweede counter in de opera, Dominique Visse als Narciso, komt minder goed voor de dag. Zijn vertolking vind ik nogal gechargeerd en zijn timbre klinkt erg zijig. Maar dat is het enige minpuntje van de opname. De drie bas-baritonstemmen op de cd zijn bijvoorbeeld van grote schoonheid. Verrukkelijk is het geluid van Daniel Schmutzhard (Lesbo), indrukwekkend soepel en expressief die van Neal Davies (Pallante) en voorzien van de juiste autoriteit die van Marcos Fink (Claudio).

Een emotionele, hier en daar wat weke vertolking geeft Jennifer Rivera van Nerone. En een grote rol is weggelegd voor Sunhae Im als Poppea. Net als Pendatchanska beschikt zij over een wijd palet een uitdrukkingsmogelijkheden. Bovendien klinkt haar heldere, zuivere sopraan gewoon erg goed en is ze bijzonder vlug en lenig in haar coloraturen.

Al met al wederom een topproduct van de hand van René Jacobs. Waarbij ook label Harmonia Mundi een compliment mag krijgen. De uitgave ziet er weer gelikt uit, met drie cd’s, een dvd met een documentaire en een 258 pagina’s tellend boekje met toelichting en libretto.

Barokliefhebbers: deze opname is zeer aan te bevelen!