Na op zijn vorige cd liedrepertoire van barokcomponist Henry Purcell vertolkt te hebben, maakt bariton Maarten Koningsberger op zijn nieuwe album een sprong van een paar eeuwen, naar Des Knaben Wunderhorn van Gustav Mahler.

Des Knaben Wunderhorn is een verzameling van diverse liederen, allemaal ontstaan tussen 1892 en 1901. Het is niet echt een cyclus. Veel van de liederen staan op zichzelf en sommigen werden door Mahler ook in zijn symfonieën gebruikt. Dat ze bijna altijd als één geheel worden gepresenteerd, is niet vanzelfsprekend, maar wel leuk.

Doorgaans worden ze door twee stemmen gezongen: een sopraan en een bariton. Die lezing prefereer ik, want de afwisseling is zeer welkom. Maar de afwisseling kun je ook bereiken door meer met de liederen te spelen, denk ik. Een beetje meer ‘Papageno’ tussendoor?

Ik ben een groot bewonderaar van Koningsberger. Hij is een zeer intelligente zanger met een prachtige bariton en een zeer muzikale, expressieve manier van zingen. Hij weet heel erg goed met teksten om te gaan en beschikt over een groot relativeringsvermogen.

Zijn interpretatie van Des Knaben Wunderhorn valt mij echter tegen. Waarom? Omdat ik zijn voordracht te serieus vind. Ik mis de knipoog, terwijl Mahler daar veelvuldig gebruik van heeft gemaakt, zelfs in zijn zwaarmoedigste werken.

Ed Spanjaard ontpopt zich wel als een begeleider zonder weerga en alleen al vanwege zijn schitterende bijdrage zou ik de cd voor geen goud willen missen.