Onvervalst plezier in Robert le Diable
Nog even en Brilliant Classsics wordt een ware concurrent van Opera Rara. De ene na de andere onbekende opera wordt door het label aan de vergetelheid ontrukt. Hun catalogus doet een oprechte operaliefhebber watertanden. De nieuwste aanwinst: Robert le Diable van Meyerbeer.
Als je bij de rariteiten die Brilliant Classics (BC) de afgelopen tijd heeft opgenomen de vele inmiddels klassiek geworden maar allang van de markt verdwenen opnamen van bekendere titels optelt, mag het duidelijk zijn dat BR een uitgever is om ernstig rekening mee te houden. Zeker ook omdat het prijskaartje bijzonder vriendelijk is voor de consument.
Het verschil met Opera Rara ligt voornamelijk aan de bij BC zeer summiere presentatie. En je hoeft bij hen ook niet de eerste en/of de volledige partituur van een werk te verwachten.
De in maart 2012 live in Salerno opgenomen Robert le Diable van Meyerbeer werd dan ook geüpdatet. Er is het een en ander uit geknipt. Maar wat er over is gebleven, is drie uur onvervalst plezier, waarin u om de beurt kunt griezelen, treuren en liefhebben.
De opera was een immens succes in de tweede helft van de negentiende eeuw. Chopin, die de première in 1831 bijwoonde, vond het een echte meesterwerk, waarmee Meyerbeer zich onsterfelijk maakte. Een paar decennia later verdween de opera echter van het toneel. De reden daarvoor is zeer complex. Laten we het voor het gemak op de tijdsgeest houden.
De allereerste uitvoering na de Tweede Wereldoorlog – ingekort en in het Italiaans – was pas in 1968, tijdens de Maggio Musicale Fiorentino. De schitterende cast (Merighi, Christoff, Scotto en Malagù) stond onder leiding van Nino Sanzogno en de live-opname is op een ‘piraat’ uitgebracht.
Bryan Hymel is inmiddels zowat het gezicht van de Franse ‘grand opéra’ geworden. Na Les Troyens van Berlioz heeft hij ook Robert op zijn repertoire genomen, een rol die hij onlangs ook in Londen vertolkte.
Zijn stevige maar soepele tenor, met zijn ietwat nasale timbre, klinkt ook een beetje Frans. Af en toe doet hij mij een beetje aan de jonge Domingo denken, maar hij mist vooralsnog de kracht en zeker in de hoogte wil hij wel eens ‘mekkeren’.
Over Patricia Ciofi kan ik kort zijn: fenomenaal en adembenemend. Met haar ‘Robert, toi que j’aime’ bezorgt zij de luisteraar kippenvel en tranen in de ogen.
Carmen Giannatasio (Alice) doet voor haar niet onder. Met een zeer subliem en ontroerend gezongen ‘Va, dit-elle’ zorgt zij voor een ander hoogtepunt in de opera.
Alastair Miles is een goede Bertram, al kan men horen dat hij zijn beste jaren heeft gehad. Martial Defontaine is een zeer idiomatische Raimbout.
Daniel Oren heeft duidelijk ‘feeling’ met het repertoire en zet zich er onvoorwaardelijk voor in, op de bok voor het Orchestra Filharmonica Salernitana ‘Giuseppe Verdi’.
Aanbevolen!
De auteur
1 Reactie
Natuurlijk Basia Jaworski, iedere nieuwe opname van een Meyerbeer opera is per definitie altijd van harte aanbevolen, want deze grootmeester van de franse Grand Opera blijft toch altijd een beetje een ondergeschoven kindje in operaland. Eindeloze rijen Traviata’s Tosca’s Carmens Aïda’s etcetera gaan de liefhebber toch langzamerhand een beetje de keel uithangen, hoewel platenmaatschappijen daar nog steeds anders over denken.
Historisch gezien zijn er door alle zangers uit het verleden ontelbare opnames van losse fragmenten gemaakt.
Om bij Robert le Diable te blijven kan ik van harte de losse fragmenten aanbevelen die zijn verschenen bij ‘Hamburger Archiv für Gesangkunst’ en bij ‘Marston Records’ in Amerika.
Van de complete opnamen noem ik graag de CD én DVD uit de Parijse Opéra van 2 juli 1985 met Alain Vanzo, June Anderson, Samuel Ramey Michele Lagrange en Walter Donati o.l.v. Thomas Fulton
Legato LCD229-3 en vele andere uitgaven.
In augustus 2000 werd Robert le Diable uitgevoerd in Martina Franca met Warren Mok, Patrizia Ciofi (zij heeft een abonnement op de rol van Isabelle)Girogio Surian en Annalisa Raspagliosi o.l.v. Renato Palumbo.
Dynamic CDS 368/1-3
Tenslotte de opname uit Berlijn van 11 maart 2001 met Jianyi Zhang en Nelly Miricioiù
House of Opera CD 689L en bij andere live firma’s
Opnametechnisch is de Dynamic absoluut aan te bevelen boven de andere twee uitgaven, maar qua zangprestaties is natuurlijk de Italiaanse uitvoering met Scotto, Christoff, Merighi en Malagu, waar Basia het over had, een absolute aanrader, maar wel in het Italiaans gezongen en verre van compleet.
De nieuwe opname van Brillant Classics zag ik bij Concerto in de Amsterdamse Utrechtsestraat liggen voor € 9.99 en da’s toch bijna niks voor drie volle CD’s en ook ik moet iedereen van harte aanbevelen om je eens te laten verrassen door een bijna onbekende opera van een miskende componist.