Sopraan Fiorenza Cedolins verscheen kort geleden op dvd met haar overdonderende Norma-vertolking in Barcelona. Recensente Basia Jaworski zag en hoorde haar voor het eerst op een dvd van Madama Butterfly uit 2004. Ook toen maakte ze al indruk.

Er zijn van die opera’s die nooit verouderen, en daar is Madama Butterfly er één van. Het droeve lot van een Japans meisje blijft al generaties lang ontroeren, wat niet alleen aan het (nog steeds zeer actuele) libretto ligt.

Met Franco Zefirelli weet je van tevoren wat je te wachten staat: een wereld vol schitterende beelden, die nog het beste aan een film doen denken. Zijn regie is zeer realistisch, met veel aandacht voor de kleinste details en de psychologische ontwikkeling van zijn personages.

Wat hij in deze productie, in de Arena di Verona, voor onze ogen tovert, zou wellicht de bedoeling van componist Puccini kunnen zijn: een exotische wereld in de vertrouwde decors, een klein Japan in Italiaanse sferen.

De voortreffelijke solisten versterken door niet al te groots te acteren en door aandachtig op al hun gebaren te letten de filmische indruk die de voorstelling maakt.

Als Cio-Cio-San schittert de mij tot nu toe onbekende Fiorenza Cedolins. Haar manier van zingen roept herinneringen op aan Raina Kabaivanska, ooit zelf één van de beste Butterfly’s in de arena.

Juan Pons is een ontroerende, vaderlijke Sharpless en Marcello Giordani een mooie lyrische Pinkerton. Een dvd om aan de grijze werkelijkheid te ontsnappen.