Door de vloedgolf van Verdi en voornamelijk Wagner die dit jaar over ons spoelt, is de derde jarige, Benjamin Britten, een klein beetje in de schaduw geraakt. Jammer. Het label LINN heeft echter een cd uitgebracht met liederencycli van de Engelse componist, goed vertolkt door James Gilchrist.

De liederen die LINN in 2012 heeft opgenomen, behelzen tien van Brittens componistenjaren: van 1937 tot 1947. Britten was 24 toen hij de cyclus On this Island componeerde. In 1947 was hij nog steeds een jonge man, maar door wat er in die jaren gebeurde, werd hij ‘vroeg oud’.

James Gilchrist is het prototype van een Engelse tenor. Zijn stem is zoetig en een beetje droog, net op de grens tussen een karaktertenor en een lirico. De medeklinkers worden door hem sterk geprononceerd, zonder dat het opdringerig wordt, en hij speelt mooi met de tekst. Daar is Robert Tear kampioen in geweest, maar ook Philipe Langridge, Anthony Rolfe Johnson en John Mark Ainsley konden er wat van. Het past ook bij de liederen.

Ik heb wel moeite met Gilchrists lage noten. Die klinken voor mij iets te baritonaal. Op zich niet echt erg, maar ik merk een breuk tussen de twee registers.

Anna Tilbrook is een ‘afwezige’ begeleidster. Ze geeft alle ruimte aan de tenor, als u begrijpt wat ik bedoel. Jammer, want juist bij Britten is de begeleiding minstens zo belangrijk als de zanger. Zou het aan de opname liggen?