Rachmaninov associeer je niet gauw met opera. En toch heeft hij er vier gecomponeerd. Tot mijn schande moet ik bekennen dat ik nog nooit van de korte opera De Gierige Ridder heb gehoord. Raar eigenlijk, want het werk is wonderschoon.

De muziek die Rachmaninov bij de tekst van Poesjkin heeft gecomponeerd, doet zeer Wagneriaans aan. Als je niet beter wist, zou je denken dat je hier met een onbekend deel van de Ring te maken hebt.

De rol van de gierige ridder is zeer veeleisend. In de tweede akte krijgt hij maar liefst een twintig minuten durende monoloog te zingen, waarin hij een scala aan emoties moet tonen.

De partij was bedoeld voor Sjaljapin, zowat de beste bas van zijn tijd, maar om onbekende redenen heeft hij de rol (op de monoloog na) nooit vertolkt.

Op de nieuwste opname zingt de zeer talentvolle jonge bas Ildar Abdrazakov de partij. Zijn soepele stem lijkt van fluweel en hij weet er overtuigend mee te acteren. Petje af!

De Oekraïense tenor Misha Didyk (Albert) is een naam om te onthouden. In de confrontatiescène tussen vader en zoon hoor je de vonken overspringen, zowaar een echt duel.

Gianandrea Nosado dirigeert fantastisch, met veel gevoel voor drama. Wat een opera, en wat een uitvoering!