Als er niet prima solisten op het toneel hadden gestaan, was de Götterdämmerung van het Deutsches Nationaltheater uit Weimar een saaie bedoening geworden. Nu weten de zangers de vage regie van het slotdeel van de Ring, door Arthaus Musik op dvd uitgebracht, nog enigszins te compenseren.

Enige tijd geleden recenseerde ik al het derde deel van de Weimarse productie van Der Ring des Nibelungen van Richard Wagner: Siegfried (ook door Arthaus uitgebracht). De regie stuitte me toen nogal tegen de borst. Het was ‘moderndoenerij om het modern doen’. Elke samenhang miste, het bestond meer uit allerlei losse en vooral symbolisch bedoelde ingevingen uit de koker van regisser Michael Schulz.

In Götterdämmerung is dat ook het geval, hetzij in mindere mate. Het verhaal loopt een stuk vloeiender, maar wordt nog steeds gedwarsboomd door tal van symbolisch bedoelde personen, kostuums en handelingen. Die staan een mooie beleving van de ‘finale’ van Wagners grootse werk ergerniswekkend in de weg.

In Siegfried was ook de zang niet al te best. Dat is in Götterdämmerung gelukkig anders. De irritant vibrerende Tomas Möwes is nog steeds aanwezig, nu in de rol van Alberich, maar zijn rol is maar klein.

Uistekend is Renatus Mészár als Hagen. Wat mij betreft is hij zelfs de steunpilaar van de hele voorstelling. Hij straalt voortdurend ‘het kwaad’ uit, maar hij geeft ook diepte aan zijn karakter in de scènes met zijn vader Alberich, wanneer zijn zelfverzekerdheid opeens verdwenen lijkt te zijn. De ultieme slechterik met een menselijk trekje.

Mészár zingt met sonore bas. Een rustpunt tussen de heftige zang van de anderen. Zijn lange noten zijn schitterend en zijn uiteenzettingen karakteristiek. Alles ademt daarbij zijn zwarte sfeer. Hulde voor deze bas.

Fraai is ook Catherine Foster als Brünnhilde. Ze acteert heel sterk: in het begin is ze de verliefde vrouw, later is ze verward, tot ze verhard en het heft in handen neemt. Ondanks het grote volume dat ze maakt, blijft ze klankrijk. En ze zingt hoge noten waar ik u tegen zeg. Het is ook dankzij haar dat ik de slotscène muzikaal één van de mooiste scènes vind.

Siegfried wordt prima gezongen en geacteerd door Norbert Schmittberg. Met de hoogte heeft hij soms moeite en in de tweede akte zakt hij even in, maar verder is zijn optreden heel constant en overtuigend. Hij zingt als een held: met gepantserde lyriek. In zijn sterfscène zingt hij ontroerend muzikaal, alleen vergalt de regisseur het effect daarvan door zijn ideeën.

Verder zijn er keurige optredens van Mario Hoff als Gunther – die vooral een komisch type neerzet (en dat knap doet) – en Marietta Zumbült als een aangename Gutrune. Nadine Weissmann (Waltraute en Erda) vult de zaal met een warme, lage stem, die alleen in de hoogte glans verliest.

Toch jammer dat zo’n interessante cast het moet zo’n regisseur moet doen.

Götterdammerung is ook op Blu-Ray verschenen. Meer informatie over de beide soorten uitgave is te vinden op www.censentertainment.nl.