Sonya Yoncheva behoort tot de nieuwste aanwinsten van Sony, een label dat het duidelijk voorzien heeft op de (ook letterlijk) mooiste sopranen ter wereld. Op haar debuut-cd, Paris, mon amour, maakt de Bulgaarse sopraan grote indruk.

Sonya Yoncheva was al een tijd ’talk of the town’, maar echt wereldberoemd werd ze pas toen ze in november 2014 bij de Metropolitan Opera in New York inviel voor Kristine Opolais als Mimì in La bohème. Nog maar vijf weken eerder was ze bevallen van haar kind, de reden waarom ze haar Amsterdams debuut als Marguerite in Faust had afgezegd.

Yoncheva’s eerste solo-cd is zonder meer spectaculair, niet in de laatste plaats vanwege haar repertoirekeuze. Alle gekozen aria’s hebben betrekking op het Parijs van de ‘belle époque’, waardoor er een bepaalde rode draad ontstaat.

Het is wel een beetje jammer dat de overbekende aria’s uit La traviata en La bohème zijn opgenomen. Niet dat Yoncheva er niet overtuigend genoeg voor is, maar het doet enigszins afbreuk aan het originele geheel.

Daartegenover ben ik wel heel erg blij met haar versie van ‘Se como voi piccina io fossi’ uit Le Villi en met werken als Le cent vierges van Charles Lecocq en Madame Chrysanthème van André Messager. Ooit van gehoord?

Yoncheva is meer dan de zoveelste kanarie. Haar hoge noten en coloraturen zijn uiteraard perfect, maar wat ik voornamelijk zo mooi aan haar stem vind, is haar middenregister. Het doet me aan Mirella Freni denken. En aan Leontina Vaduva: met haar heeft zij die melancholieke ondertoon gemeen.

Op haar mooist vind ik Yoncheva in ‘Celui dont la parole…’ uit Hérodiade van Massenet. Hierin laat zij haar stem als een ontluikende roos opbloeien, tot ze een soort extase bereikt bij haar overgave aan de profeet.

In ‘Où suis-je?’ uit Sapho van Gounod weet ze mij tot tranen toe te ontroeren. Ik weet waarachtig niet wanneer ik de aria voor het laatst met zo veel tekstbegrip heb horen zingen. Droevig, ja, maar ook zo berustend. En ook dwingend, want de (zelfverkozen) dood is hier onoverkomelijk. Denk aan Dido.

Yoncheva wordt congeniaal begeleid door het onder Frédéric Chaslin zeer sprankelend spelende Orquestra de la Comunítat Valencíana.

Het is bijzonder jammer dat Sony niet eens een trailer van de cd heeft uitgebracht, maar om u alvast warm te maken voor de prachtige cd hieronder ‘Celui dont la parole’ uit Hérodiade, opgenomen op 16 november 2014: