Erg jong nog, maar veelbelovend. Tenor Rupert Charlesworth heeft een eerste recital-cd uitgebracht bij Zig-Zag Territories, genaamd Nocturnes. Het is een album waarop erg veel componisten voorbijkomen. Niet allemaal raak. Maar er zitten juweeltjes tussen!

Tot voor kort kende ik Rupert Charlesworth alleen maar van naam. Twee jaar geleden was hij van de partij bij de uitvoering van Acis and Galatea van Händel in de NTR ZaterdagMatinee en in februari deed hij mee aan Katie Mitchells Trauernacht, maar geen van beide voorstellingen heb ik bezocht.

Charlesworth is zeer jong – nog maar 27 – maar met zijn eerste solorecital weet hij mij toch bijzonder te imponeren. Zijn stem klinkt net als zijn naam: gedistingeerd en zeer Engels, iets waar ik een bijzonder zwak voor heb. Zijn timbre is buitengewoon aangenaam en zijn pianissimo onweerstaanbaar, zowat volmaakt. Hij toont ook ontzettend veel begrip voor wat hij zingt.

Dat hij nog veel heeft te leren, is tegelijkertijd evident. Zo is zijn voordracht soms een beetje te oudemuziekachtig, waardoor zijn ‘Jungling und der Tod’ mij meer aan Bach dan aan Schubert doet denken.

Het is ook jammer dat hij er in de 53 minuten dat de cd duurt (53 minuten, hallo?) veel te veel repertoire doorheen jast. Fauré, Schubert, Gourney, Bax… noem maar op! Het is te veel van het goede, zeker omdat hij soms nog te weinig verschillen tussen de componisten weet aan te brengen. En toch: voor zijn ‘Eyes look into the well’ van Berkeley en ‘Kling Leise, mein Lied II’ van Liszt kun je mij midden in de nacht wakker maken.

Edwige Herchenroder is een goede, maar niet een echt bevlogen begeleidster. ‘Der Mund’ van Schubert klinkt bijna schools en ze loopt niet echt in de maat met de zanger. Maar in ‘Night covers up the rigid land’ van Benjamin Britten weet ze mij zonder meer te overtuigen.

Hieronder zingt Rupert Charlesworth ‘Comfort Ye’ en ‘Ev’ry Valley’ uit de Messiah van Händel, opgenomen in november 2014 in Utrecht: