Het Rossini Opera Festival in Pesaro gaf in 2012 een fraaie uitvoering van de eenakter Il signor Bruschino. Opus Arte heeft de productie onder Daniele Rustioni op dvd uitgebracht.

Voor de Rossini-verzamelaar zijn het gouden tijden! De ene na de andere opera komt uit op cd of dvd. Bijna al zijn opera’s zijn inmiddels in meerdere uitvoeringen op cd te krijgen en in de dvd-catalogus ontbreken nog slechts vijf titels.

Voor mij ligt een nieuwe dvd van Il signor Bruschino, een eenakter die op 27 januari 1813 voor het eerst te zien was. De dvd is een registratie van een geslaagde productie uit 2012, opgenomen in Pesaro, de Italiaanse badplaats waar jaarlijks het Rossini Opera Festival plaatsvindt.

Il signor Bruschino draait om Sofia. Ze is de geliefde van Filiberto, maar is uitgehuwelijkt aan de zoon van Bruschino. Die heeft echter nogal wat schulden en is daarom door de waard van de plaatselijke kroeg tijdelijk opgesloten in diens suite. Omdat Gaudenzio, de voogd van Sofia, de jonge Bruschino nog nooit heeft gezien, grijpt Filiberto zijn kans en doet zich als hem voor, om zo zijn geliefde Sofia te kunnen trouwen. Een listig plan, dat ondanks complicerende verwikkelingen toch lukt. Eind goed al goed.

De opera is relatief kort en kan voor een avondvullende voorstelling met gemak gekoppeld worden aan een andere eenakter van Rossini. In Pesaro is dat echter niet gedaan en staat het werk op zichzelf.

De regie van Teatro Sotterraneo plaatst de opera in een familieparkje, helemaal gewijd aan Rossini. Wat de attracties nu precies zijn, wordt niet helemaal duidelijk, maar de setting maakt wel de nodige grappige verwijzingen naar andere Rossini-opera’s mogelijk (La gazza ladra, Il barbiere di Siviglia, Guillaume Tell). Dat we echter voorafgaand aan de opera zeven minuten lang naar het ochtendgloren in het park moeten kijken, voegt voor mij niets toe.

Het verhaal wordt verder redelijk neutraal weergegeven, waarbij af en toe verdwaalde families of stelletjes aanschouwen wat er op het pleintje van het familiepark gebeurt. De kostumering is nogal karikaturaal, met overdadige, plasticachtige pruiken, die mij deden denken aan Das Rheingold bij De Nationale Opera (waar het overigens niet karikaturaal overkwam).

Muzikaal valt er veel te genieten. De opera zit vol met prominente basrollen, waaronder de twee hoofdrollen. De titelrol wordt vertolkt door Roberto De Candia, bijna een oude rot in het vak. Hij speelt en zingt zijn partij met verve. Carlo Lepore, die de rol van de voogd vertolkt, is met zijn mooie ronde bas een goed tegenwicht.

Het echte vuurwerk komt van sopraan Maria Aleida, die de rol van Sofia vertolkt. Ze sprankelt bij iedere noot die ze zingt. Ze beschikt over uitstekende coloratuurvaardigheden en een mooie stem. Een kniesoor zal wellicht vinden dat ze iets te schel is in de hoogte, maar al met al steekt ze met kop en schouders boven de rest uit.

Florville wordt vertolkt door David Alegret, ietwat slungelig van uiterlijk. Hij zingt goed, maar niet overweldigend.

Het geheel staat onder de leiding van Daniele Rustioni, die de partituur laat fonkelen. Van zowel de opera als de opname valt veel te genieten.