Iedere zomer eindigt de Place de l’Opera-redactie het operaseizoen met een berg onbesproken cd’s. In de serie ‘Cd-zomer’ plukken we iedere donderdag een genegeerd soloalbum uit de stapel. In aflevering 6: Fiançailles pour rire van Natalie Dessay en Philippe Cassard.

De cd in één zin

Sopraan Natalie Dessay en pianist Philippe Cassard brengen op hun tweede album met Franse liederen bekende mélodies van Fauré, Chabrier, Poulenc, Chausson en Duparc. (Warner Classics 0825646114405)

Hebben we inderdaad wat gemist?

Ja. Mijn laatste levendige herinnering aan Dessay was een pijnlijke Violetta bij de Metropolitan Opera in april 2012, maar een koerswijziging in haar carrière – geen opera meer, wel concerten, liederen en chansons – lijkt haar goed gedaan te hebben. Fiançailles pour rire is beslist de moeite van het beluisteren waard.

Plussen en minnen

+ Dessay en Cassard hebben een prachtige greep uit het Franse repertoire gedaan. De cd heeft een coherente, beeldschone klank. Niet alleen Poulencs cyclus Fiançailles pour rire – waar het album naar vernoemd is en waar de coverafbeelding op gebaseerd is – maar ook de werken van Fauré, Chabrier, Chausson en Duparc fascineren met hun timbre en taal.

+ Haar afscheid van het operatoneel eind 2013 deed vermoeden dat Natalie Dessay op haar retour was, maar op deze cd uit september 2015 klinkt ze verrassend fris. Haar kenmerkende lichte, hoge stem gaat, getooid met een voortreffelijke dictie, als een warm mes door de liedboter. Soepel en elegant. Een aangename luisterervaring.

– Hoewel ze goed bij stem is, mis ik nuancering in Dessays zang. De liederen hebben naar mijn smaak te veel één en dezelfde gladgestreken toon. Wel kunstig, maar niet geschakeerd genoeg. Uitzondering zijn ‘Violon’ uit Fiançailles pour rire, waar de sopraan veel meer expressie in stopt, en het meeslepende ‘Chanson perpétuelle’ van Chausson, waar de inbreng van het strijkkwartet Quatuor Ébène een flinke portie passie en dynamiek toevoegt.

+ Het spel van Philippe Cassard is uitmuntend. Hij schildert achter Dessays stem rake beelden en sferen. Zijn touché is een lust voor het oor.

+ Het gastoptreden van Quatuor Ébène is een fraaie plus, net als de verschijning van Dessays man, bas-bariton Laurent Naouri, in het lied ‘Colloque’ van Poulenc. Jammer dat ze niet nog wat duetten hebben opgenomen. Ik had zijn verrukkelijke, gepolijste stem graag meer in actie gehoord.

Zomertip

Veel Franse mélodies kwamen, hoe kan het ook anders, tot stand in Parijs. Alle reden voor een bezoek. Het ligt om de hoek, badend in de zomerse zon. Maar als je direct wat live liedzang wilt meepikken, kun je beter later in het jaar gaan, als de theaters in Parijs goed op weg zijn in hun seizoen.

De Opéra national de Paris heeft een fraaie recitalserie met grote namen als Joyce DiDonato, Rolando Villazón en Juan Diego Flórez (al valt op de website niet te ontdekken of ze ook echt lied zingen) en ook in het Théâtre des Champs-Élysées komen heel wat zangers voorbij voor een recital, zoals Jonas Kaufmann en Matthias Goerne. Goerne zingt in februari 2017 de drie grote liederencycli van Schubert.

Slotnoot

Het cd-boekje van Fiançailles pour rire heeft een behoorlijk frivole coverplaat gekregen. Op welke manier die uitdossing op Poulencs liederencyclus slaat, leggen Cassard en Dessay in onderstaande clip uit. Ze beloven daarin ook meer liederen onder handen te gaan nemen, waaronder Duitse. Ik ben benieuwd!