Drie cd’s gevuld met alleen maar countertenoren (en één castraat), is dat niet iets te veel van het goede? Niet dus. Het is een prachtige bloemlezing, die laat zien hoezeer de techniek van falsetto zingen is veranderd.

Sommige van de zangers klinken erg gedateerd (Bowman), sommige nog steeds verrassend fris (Jacobs, Esswood), maar met de hedendaagse sterren (Daniels, Jaroussky of Zazzo) kunnen ze niet concurreren.

Ook de begeleiding heeft een enorme ontwikkeling doorgemaakt. Van het valse, amateuristisch aandoende doorzagen, zuchten en steunen, zijn ze veranderd in sprankelende, muzikale en professioneel volmaakt spelende ensembles.

Het gezongen repertoire is zeer verrassend. Naast de geijkte countertenorstof (oude muziek, Britten, Rossini) valt ook een riedeltje van Schubert, Bellini en Berlioz te horen. Vooral het stuk van de laatste is een juweeltje, zeer sensitief gezongen door Daniels.

Alfred Deller, de oudgediende en pionier in het stemvak, ontroert met een gevoelig gezongen ‘Greenleaves’.

Het lied ‘Stille Nacht’ is ook te horen, vertolkt door de in de jaren negentig immens populaire (en door mij zeer geliefde) Derek Lee Ragin.

De volgorde van de zangers en gezongen werken is volstrekt willekeurig, en met het voorkantje wordt duidelijk op een bepaalde bevolkingsgroep gemikt.