Geboren in Istanbul, opgegroeid in Wenen en altijd al verliefd op het Duitse lied. Ilker Arcayürik is een tenor met een interessant verhaal en een boeiende stem. Champs Hill Records bracht onlangs zijn debuut-cd uit, geheel gewijd aan de liederen van Schubert.

Bij het grote publiek is Ilker Arcayürek wellicht nog niet zo bekend, maar voor een dertiger heeft hij zonder meer een rijk cv. Hij zong al op jonge leeftijd op hoog niveau als lid van het Mozart Knabenchor Wien en bleef na zijn stembreuk imponeren. Hij was in 2015 finalist bij Cardiff Singer of the World en won een jaar later de International Art Song Competition van de Hugo Wolf Akademie in Stuttgart.

Als operazanger deed Arcayürek de afgelopen seizoenen ervaring op door vaste contracten bij de operahuizen van Zürich, Klagenfurt en Nürnberg. In 2015 werd hij een BBC New Generation Artist, wat hem onder meer deze eerste cd-opname opleverde.

De cd, getiteld Franz Schubert: Der Einsame, bevat een selectie van 23 Schubert-liederen rond het thema eenzaamheid. Arcayürek is zeer vertrouwd met het gevoel van eenzaamheid, schrijft hij in het voorwoord bij de cd. Maar muziek is een godsgeschenk op momenten dat je alleen bent.

Het thema is weinig opbeurend, maar Arcayürek heeft gelukkig veel afwisseling in zijn selectie aangebracht, onder meer met upbeat liederen als ‘Der Musensohn’ en ‘Der Schiffer’. Opvallend vrolijk en positief is ook het lied waar het album zijn titel aan dankt, ‘Der Einsame’ op een tekst van Carl Lappe. Op naïeve, knusse wijze bezingt de dichter een rustig moment voor jezelf, waarop je op de dag kunt reflecteren en in een roze wolk de nacht tegemoet kunt gaan. Alleen zijn is niet altijd eenzaam zijn, schrijft Arcayürek, en dat drukt dit lied speels uit.

Arcayürek beheerst zijn stem tot in de kleinste finesses, iets wat hij onder meer laat horen in het beeldschone ‘Nacht und Träume’ (wat houd ik van dat lied!). Hij trekt met pure, blanke toon schier eindeloze lijnen door de warme en kalme begeleiding van pianist Simon Lepper, sinds 2012 zijn partner. Wat een gelikt en vloeiend legato!

De stem van de tenor is redelijk compact en lijkt zich in de hoogte nog wat te vernauwen. Grootse expressie en operateske emoties hoef je niet te verwachten, de benadering is vooral clean en soms zelfs wat afstandelijk. Meer een verteller dan een hoofdpersoon. Zelfs bij dynamische uitbarstingen, zoals in ‘Die Liebe hat gelogen’ en ‘Rastlose Liebe’, voel je nog steeds de beheersing.

Het werkt in mijn beleving goed. De tekst krijgt ruim baan. Maar soms had ik toch graag wat meer tinten in zijn stem willen horen, zodat mijn aandacht niet enkel door de poëzie, maar ook door de vocale kunsten van de uitvoerder vastgehouden zou worden.

Prachtige uitzondering is ‘Meeres Stille’, één van de laatste liederen, waarin Arcayürek je vanuit het niets verrast met zijn fantastische lage register. De warmte en diepte van zijn lage tonen zijn uitnemend en had ik graag meer gehoord op deze cd. Het brengt de stilte en rust van alleen zijn nog veel dichterbij. “In der ungeheuern Weite reget keine Welle sich.” Zo klonk hij!