De gelauwerde sopraan Marlis Petersen is samen met pianist Stephan Matthias Lademann een cd-trilogie begonnen getiteld Dimensionen. De eerste cd, Welt, blijft helaas eendimensionaal.

Hun doel van Petersen en Lademann is om opnieuw ruimte te vinden om te voelen en te ademen in dit hectische leven, om zo een nieuwe appreciatie voor onze planeet en ons “grandioze leven” te ontwikkelen.

De eerste cd gaat over “de mens tussen hemel en aarde, in het hier en nu op onze blauwe planeet, omgeven van de hemellichamen, te midden van de natuur”. De inleidende woorden zwemmen in zweverige spiritualiteit, het idee achter de trilogie blijft wazig.

Concreter zijn gelukkig de liederen die het duo uit ruim honderd jaar muzikale romantiek heeft geplukt. Zeven componisten komen aan bod, met vooral aandacht voor Schubert, Schumann en Brahms. De keuze voor minder bekend repertoire maakt het voor de geoefende liedluisteraar interessant.

De meeste liederen zijn verstild en introvert. Veel reliëf zit daardoor niet in het album. Pas in hoofdstuk drie van de vier (Los & Erkenntnis) komt meer dramatiek om de hoek kijken; iets waar Petersen op de operatonelen in uitblinkt. Het brengt direct leven in haar tot dan toe wat egale en klinische uitvoering. De stemactrice in Petersen komt bovendrijven en dat doet onder meer ‘Sehnsucht’ van Schumann en ‘Stehe still’ van Wagner heel goed.

Desondanks behoudt het programma een zekere afstandelijkheid. De uitvoering is tot in de puntjes verzorgd – ook het spel van Lademann – en de toon van Petersen is ontegenzeggelijk beeldschoon, maar het geheel mist hartslag. Misschien wel omdat de ‘Welt’ niet op roze wolkjes zweeft, zoals Petersen en Lademann je willen laten geloven. Het is er hard, koud en donker. Elke liedcomponist zou daarmee instemmen.