Hij is de heetste naam in talentenland: bariton Raoul Steffani (1992). Talrijke prijzen op zak, de agenda vol, lof en prijs van alle kanten. En nu dus een eerste cd, Deep in a dream, met topbegeleider Gerold Huber achter de vleugel. Het is een verrassende plaat, uitzonderlijk verfijnd en rijp voor zo’n jonge zanger.

Veel talenten worstelen om een ingang in de professionele zangwereld te vinden en vervolgens hun naam duurzaam te vestigen. Niet Raoul Steffani. Het gaat de jonge bariton voor de wind. Hij won onder meer het Prinses Christina Concours, de publieksprijs van de Dutch Classical Talent Award en de GrachtenfestivalPrijs. Hij treedt overal in het land op, is regelmatig op tv te zien en heeft nu al – midden twintig; de meeste leeftijdsgenoten dolen nog rond op het conservatorium – de kans gekregen om bij Challenge Classics een solo-cd te maken.

Steffani verzilvert de kans op artistiek waardige wijze. Hij speelt niet op safe door hits uit het liedrepertoire te kiezen, maar heeft samen met Gerold Huber een origineel en doordacht programma samengesteld rond de kernwoorden slapen en dromen. Het opent klassiek, met Schumanns Liederkreis, en vervolgt met Duitstalig werk van Grieg en Berg. Daartussen Zweedse liederen van Sibelius, een rariteit in liedrecitals. Wat een durf om zulk repertoire en zo’n taal op je eerste cd te zetten!

Opvallend in de selectie is dat veel liederen ‘jong’ zijn; de componisten schreven ze aan het begin van hun carrière. Samen met de jeugdige stem van Steffani – je hoort er nog iets minder rust en diepte in dan bij doorgewinterde baritons in het liedvak – schept dat een goede atmosfeer. Een jonge romantische ziel verhaalt van zijn wel en wee.

En verhalen kan Steffani. Met een klinkende, zeer geprononceerde Duitse dictie wekt hij Schumanns liederen tot leven. ‘Warte, warte, wilder Schiffmann’ is meeslepend. Steffani zingt betrokken, met veel overgave, maar tegelijk met respect voor de grenzen van kunstige, verzorgde liedzang.

Grieg klinkt expressiever en extraverter dan Schumann. ‘Zum Rosenzeit’, op een tekst van Goethe, is heel dramatisch, onderbouwd met fantastische harmonieën in de piano. Gerold Huber bewijst dat hij tot de besten behoort. Simpelweg perfectie, zijn begeleiding.

Ook in het Zweeds van Sibelius klinkt Steffani onberispelijk. Ieder woord is kraakhelder. Veel indruk maakt ‘I natten’ (In de nacht), waarin een knappe zanglijn en eenvoudige pianoloopjes de rust in de nacht schilderen. In sommige andere liederen had Steffani’s stem mijns inziens wat meer introspectie mogen uitstralen, maar hier verklankt hij geweldig de sfeer die Sibelius beschrijft. “Stilla, drömmande, stilla…”

Vijf vroege liederen van Alban Berg bekronen het debuut. De naar zijn latere atonaliteit riekende componeerstijl van Berg vormt een mooie vierde kleur op de cd. Het beeldschone ‘Schließe mir die Augen beide’ sluit het recital af. Uit Steffani’s beheerste, rake interpretatie spreekt één en al belofte voor de toekomst. Nu al zo’n rijpe en ontwikkelde liedzanger, wat mogen we in de jaren die komen dan wel verwachten?

Raoul Steffani en Gerold Huber zetten de release van hun cd op 30 oktober luister bij met een presentatieconcert in het Concertgebouw.