De jonge Britse sopraan Grace Davidson heeft The First Book of Songes or Ayres van renaissancecomponist John Dowland op cd gezet. Een beeldschone plaat.

John Dowland speelde met The First Book of Songes or Ayres, een verzameling van 21 liederen met luitbegeleiding, een sleutelrol in de geschiedenis van de luit, een instrument dat dankzij de opleving van de oude muziek en de authentieke uitvoeringspraktijk weer helemaal in is.

Luitist David Miller – net als Davidson een oudemuziekspecialist, met meer dan tweehonderd opnames achter zijn naam – brengt het tere karakter van zijn oude instrument fraai voor het voetlicht. Hij houdt zich echter op de achtergrond. De audiobalans van de opname zet hem ook duidelijk in de schaduw. Alle aandacht gaat uit naar de zangeres.

Een straf is dat niet. Grace Davidson heeft één van de puurste stemmen die ik ooit gehoord heb. Haar timbre is van zijden, zo soepel en zacht dat je soms een jongenssopraan meent te horen. Met minimaal vibrato, een spatzuivere intonatie en kraakhelder Engels doopt ze elk lied in betoverende klanken.

In ‘Now, Oh Now I Needs Must Part’ reduceert Davidson haar stem tot de kleinst mogelijke proporties om het gedicht over liefde, afscheid nemen en gemis – gezet op een uiterst simpele melodie – recht te doen. Het is alsof ze de poëzie in je oor fluistert. Bij zo’n klankschoonheid vergeet je de taaiheid van het oude Engels.

Het melancholische ‘Come, Heavy Sleep’ is zo mogelijk nog mooier. De langgerekte hoge tonen die Davidson raakt, zijn van ontstellende schoonheid. Ze lijken de hemel te openen.