Veel operahuizen denken om de kleintjes. Zo ook het Opernhaus Zürich. Dat maakte onlangs Die Zauberflöte für Kinder, inmiddels op dvd verschenen. Het is een geslaagd project om opera kindvriendelijk te maken. Alleen: wat moeten Nederlandse kinderen met een Duitstalige dvd?

Die Zauberflöte van Mozart is een prima opera om te bewerken voor kinderen. Het zit vol fantasie, kleurrijke personages en spannende scènes.

Dat dacht het operahuis van Zürich kennelijk ook, want het gaf Alexander Krampe de opdracht om een kinderversie van het stuk te maken. Krampe kortte het verhaal in tot een uurtje en legde de nadruk op het vrolijkste karakter van Mozarts werk: Papageno. Hij is het die het verhaal van de toverfluit aan de kinderen vertelt.

Ook de andere personen zijn luchtiger gemaakt. Zo is Monostatos eerder lachwekkend dan angstaanjagend.

De manier waarop regisseur Ulrich Peter de versie van Krampe vormgegeven heeft, spreekt erg tot de verbeelding. Op het toneel ligt een enorm boek, dat zes dikke bladzijden bevat: zes verschillende decors die opengeklapt kunnen worden. Papageno vertelt telkens hoe het verhaal verder gaat, waarna een bladzijde omgeslagen wordt en er een scène gespeeld wordt. Een beetje zoals sprookjesfilms vaak beginnen.

Eigenlijk zit het allemaal heel eenvoudig in elkaar, maar de plaatjes zijn zo krachtig, dat het zeker tot de fantasie van de kinderen in de zaal zal spreken. En dat wordt nog eens versterkt door de creatieve, bonte kostuums van de spelers; erg fraai gemaakt.

In dit geheel heeft Papageno natuurlijk de glansrol. Op de dvd staan een Duitse en een Franse versie (de productie is hetzelfde, de cast alleen iets anders). Ik heb de Duitse bekeken en daarin zingt en speelt Ruben Drole erg leuk de rol van Papageno. Hij overdrijft lekker en zingt lichtvoetig – precies wat naar mijn idee leuk is voor kinderen.

De andere zangers zijn ook van prima niveau. Qua zang is de ene mooier dan de ander. Irini Kyriakidou vind ik bijvoorbeeld knap zingen: jong, vloeiend en prima in het hoge register. De anderen zijn minder opvallend, maar uitstraling hebben ze allemaal.

Al met al is het volgens mij een geslaagd voorbeeld van een kindvriendelijke opera. Ik heb de kinderen er niet op ondervraagd, maar kan me niet voorstellen dat ze hierbij in slaap zijn gevallen.

Ik heb echter één kritiekpunt. De dvd van Arthaus Musik telt slechts twee talen: Frans en Duits. En er is geen ondertiteling. Wat moet zo’n product in Nederland beginnen? Van kinderen van 5-12 jaar kun je moeilijk verwachten dat ze Duits of Frans verstaan.

Toegegeven, ik heb er zelf als volwassene ook met veel plezier naar gekeken, maar mist het label niet een geweldige kans door de productie zo in Nederland uit te brengen? Het mooiste zou natuurlijk zijn als er een Nederlandse versie op het toneel wordt gezet (zoals het Théatre du Jorat de voorstelling vanuit Zurich naar Frankrijk haalde).

Maar als dat te veel gevraagd is, dan zijn ondertitels toch het minste dat je kunt doen? Dan kan in elk geval een deel van de kinderen er plezier aan beleven. Nu lijkt het me hoogstens interessant voor operafreaks die van alles op de hoogte willen blijven of voor operaliefhebbers die zo ziek zijn van het regietheater dat ze even willen wegvluchten in de kinderlijke eenvoud.