De maffe maar sterke productie van Ercole amante die De Nederlandse Opera vorig seizoen maakte, is door Opus Arte op dvd uitgebracht. Mooi dat het hoogstaande werk van de cast en de enerverende regie van David Alden nu vereeuwigd zijn.

Ercole amante is een lange opera van Francesco Cavalli, één van de eerste operacomponisten uit de geschiedenis. Hij schreef het stuk in 1662. Het ging in première in Parijs, om het huwelijk tussen Lodewijk XIV en Maria Theresia van Spanje te vieren.

De opera gaat over Ercole (Hercules). De held heeft zijn zinnen gezet op Iole, het liefje van zijn zoon Illo. Daarmee jaagt hij de godin Giunone tegen zich in het harnas en breekt hij het hart van zijn vrouw Deianira. Langzamerhand keert iedereen zich tegen hem en in akte vijf brengen ze hem om zeep. Maar gelukkig, in de hemel staat hem alsnog een leuke meid te wachten: Bellezza, de godin van de schoonheid.

De Nederlandse Opera zette de opera in januari 2009 op het toneel, in een regie van David Alden. Opus Arte heeft die productie nu op dvd uitgebracht.

Aldens enscenering is maf en sterk tegelijk. Hij maakt van de barokopera een non-stop spektakel, waar het er allemaal niet zo serieus aan toe gaat.

Hoewel ik de productie destijds in Amsterdam heb gezien, kan ik er nog steeds hartelijk om lachen. De manier waarop Alden Hercules neerzet (als een plastic bodybuilder) is simpelweg hilarisch en er zitten nog veel meer briljante ideeën in de voorstelling. Juist met de close-ups op de dvd valt bijvoorbeeld op hoe ingenieus de kostuums (Constance Hoffman) de verschillende personages karakteriseren.

Het nadeel van Aldens onophoudelijke stroom aan ideeën is dat er ook wel de nodige slechte of slecht uitgevoerde ideeën tussen zitten. Maar ja, saai is het in elk geval niet.

De cast is ijzersterk. Het is bovenal een triomf van bariton Luca Pisaroni, die de titelrol zingt. Zijn acteerwerk is subliem (vooral die gezichtsuitdrukkingen!) en zijn zang zit vol agressie en bruutheid. Zijn sterfscène is voor mij het hoogtepunt van de opera.

Alle andere rollen zijn, op een enkele uitzondering na, eveneens knap bezet. Om een paar solisten te noemen: Anna Maria Panzarella zingt door en door lijdend de rol van Deianira, Jeremy Ovenden zingt jeugdig en ontstuimig als Illo, Anna Bonitatibus is innemend en eigenwijs als Giunone en Johannette Zomer imponeert in drie verschillende rollen.

Tezamen met het fraaie spel van Concert Köln onder leiding van Ivor Bolton levert het een uitstekend verzorgde uitvoering van Cavalli’s werk op. Zeker geen gekke aanschaf voor de barokliefhebber die niet al te serieus ingesteld is.