Vijf verschillende componisten, vijf verschillende stemmen: Teresa Berganza lijkt wel een kameleon tijdens een liedrecital in 1985 in Schwetzingen. Het concert is onlangs op cd uitgebracht. Een indrukwekkend getuigenis van de kunsten van de Spaanse mezzosopraan.

De Schwetzinger Festspiele wordt al meer dan een halve eeuw gehouden in het Duitse plaatsje Schwetzingen. Naast vele premières van nieuwe stukken, werden er in de historie van het festival zo’n 2000 concerten gegeven door jonge en gerenommeerde artiesten. Alle concerten werden opgenomen door de Süddeutscher Rundfunk, dat in 1952 het festival zelf oprichtte.

Eén van die opnames, een recital dat Teresa Berganza met pianist Juan-Antonio Alvarez Parejo in 1985 gaf, is door Hänssler Classic uitgebracht op cd. De mezzosopraan zingt liederen van Haydn, Mussorgsky, Fauré, Respighi en Braga.

In de toelichting bij de uitgave roemt Thomas Voigt het sterke gevoel voor stijl van Berganza en daar kan ik enkel ja en amen op zeggen. Het is imponerend om te horen hoe de zangeres iedere componist weer op een totaal andere wijze benadert.

Berganza opent met de cantate Arianna a Naxos van Haydn, die ze met veel (beheerst) gevoel zingt. In de daaropvolgende ‘kinderliedjes’ van Mussorgsky herken je haar zang bijna niet terug. Opeens klinkt er een kind in plaats van de volwassen Haydn-heldin. Haar stem heeft precies het juiste kindse toontje en door haar frasering is het net alsof je een kind hoort praten. Fantastisch.

De liederen van Fauré, Respighi en Braga geeft Berganza ook allemaal een eigen kleur en karakter mee. Fauré zingt ze teder en intiem, Respishi veel dramatischer, met intense spanningsbogen, en de volksliedjesachtige stukken van Braga brengt ze luchtig, af en toe lekker gechargeerd, en erg vrolijk.

Door deze briljante variatie is het recital geen moment saai. Het is een spannende reis langs de vele kleuren en klanken van een unieke stem, een stem die niet snel vergeten zal worden.