Door ziekte van stermezzo Elīna Garanča brak het Opernhaus Zürich na donderdag 2 juni een speelreeks van Anna Bolena af. Niettemin: ook zonder ster was de productie zeer beluisterenswaardig. En dat mocht voor een groot deel op het conto van Massimo Zanetti worden geschreven.

Elīna Garanča had deze uitvoering van Anna Bolena in Zürich kunnen sieren. Met de naam van de wereldwijd veelgevraagde mezzosopraan uit Riga was het ‘sterrenaandeel’ op het affiche veiliggesteld. Een component die bij het Opernhaus Zürich simpelweg altijd aanwezig moet zijn.

Maar helaas: de golf van regen en kou die over Zwitserland was getrokken, had de mezzo niet onberoerd gelaten. Ze meldde zich na de eerste voorstellingen ziek en kon de rest van de speelreeks niet meer in actie komen. Toch had deze productie veel te bieden. En bovendien: de interpretatie van Garanca is het tv-publiek inmiddels wel bekend.

De abstraherend-historische regie van Giancarlo del Monaco – zoon van de tenorlegende – zet in op fraaie beelden en geeft de stemmen en de muziek veel vertrouwen door ze op de voorgrond te plaatsen. Bij hem geen diepgaande psychologisering, de zangers staan voorop. De regie staat geheel in dienst van deze late belcanto-opera.

De opera dienen blijkt ook de absolute prioriteit te zijn van Massimo Zanetti. Al bij de Sinfonie wordt dat duidelijk: de maestro uit Milaan herhaalt nog weer eens het wonder van zijn dirigeren. Onder zijn scepter wordt de muziek een verhaal. Het ademt mee met de zangers en smelt samen tot één geheel, hoewel ieder instrument duidelijk te onderscheiden is.

Melismen, overdreven effecten en smakeloze forceringen zoek je bij Zanetti tevergeefs. Een oer-Italiaans gevoel voor proportie en ‘misura’ tekenen zijn stijl. Gedragen door zó’n orkest kunnen de zangers zich volledig ontplooien.

De Italiaanse Laura Polverelli vervangt in deze voorlopig laatste voorstelling Garanča. En ze is niet zomaar een vervanger, ze brengt een extra dosis gevoel en warmte mee. Haar stem is vol en zeker en bezit tegelijk behendigheid genoeg voor de coloraturen. En ze kent haar plaats, aangezien de prima donna de verstoten koningin Bolena zou moeten zijn.

Bolena wordt vertolkt door Eva Mei, een stem waar weinig op af te dingen is. Alle noten heeft ze in huis. Haar hoge register ontbreekt het echter aan dramatische klank. En haar vibrato komt op mij smal en koud over, zowel in de waanzinnige piani van ‘Al dolce guidami’ als in de show-solo in de finale, ‘Coppia iniqua’. Zelf verwacht ik meer drama van een Anna. Daarbij moet ik wel zeggen dat de prima donna een enorm applaus kreeg.

Aan het mannenfront zingt Carlo Colombara een tekstbewuste en zeer expressieve Enrico VIII, ondanks dat de schoonheid van zijn timbre in sommige passages soms wat achterblijft. En zuiver en fris als altijd is de stem van Massimo Cavalletti (Lord Rocheford), de fantastische bariton van het huisensemble.

Uit een veel lagere liga komt tenor Gergely Németi (Lord Percy). Hij is compleet overweldigd door zo’n vooraanstaande bühne als die in Zürich. In deze fase van zijn vocale en artistieke ontwikkeling heeft hij hier niets te zoeken.

De volgende voorstellingen van Anna Bolena zijn geannuleerd en worden vervangen door een repertoirestuk. Zoveel flexibiliteit heeft het Opernhaus, bijna als een impresario uit de negentiende eeuw. Ontbreekt de ster, dan zoekt men een ander, ook als je daarvoor het programma moet omgooien. In plaats van Bolena krijgen we daarom La bohème, met Jonas Kaufmann. En meer nog: onder leiding van Massimo Zanetti en met Massimo Cavalletti als Marcello.

Zie voor meer informatie de website van het Opernhaus Zürich.

Alessandro Anghinoni gaat regelmatig verslag doen van interessante producties in Berlijn. Hij is Italiaans maar woont sinds 2000 in Berlijn. Hij is vertaler van beroep en schrijft regelmatig over opera. Voorheen voor bladen als Opernwelt, tegenwoordig op zijn blog Operello&Operella.