Nelly Miricioiu doet hoogtijdagen herleven
Het was niet allemaal even vlekkeloos, maar dat hoeft ook niet als je 60 jaar bent. Nelly Miricioiu gaf donderdagavond een zeer animerend concert in het Concertgebouw, begeleid door een overenthousiast spelend Limburgs Symfonie Orkest onder de Nederlandse dirigent Jac van Steen.
De carrière van Nelly Miricioiu (60) heeft voor een belangrijk deel in Amsterdam plaats gevonden. De Roemeense sopraan debuteerde in de jaren ’80 in Amsterdam en heeft sinds die tijd in vele Matinees op de vrije zaterdag triomfen gevierd. Twee jaar geleden vierde de Matinee haar 25-jarige verbintenis met deze serie met een historische uitvoering van Caterina Cornaro van Gaetano Donizetti.
Donderdag keerde ze terug in die voor haar zo bijzondere zaal. Op het programma stonden naast een zestal aria’s uit diverse opera’s een zevental orkestrale stukken uit het Italiaanse repertoire op het programma. Precies zoals het hoort bij een dergelijk recitalconcert. Voor mij was het orkestrale deel echter iets te veel van het goede. De reden dat je in de zaal zit, is immers de sopraan. En in dit geval waren de intermezzi nog wat zwaarder, aangezien Jac van Steen niet heel erg inspirerend overkwam.
Bij de ouverture van Nabucco kwam hij echter wat meer tot leven, en daarvoor kreeg hij de nodige bijval uit het publiek. De overige stukken waren ofwel vreemd uitgekozen (ouverture Un ballo in Maschera en I due Foscari), ofwel inspiratieloos gespeeld (intermezzi Cavalleria rusticana en Manon Lescaut).
Maar zoals gezegd zaten we in de zaal voor de sopraan die zes aria’s ten gehore zou brengen. Nelly Miricioiu is in het bezit van een uitstekende techniek, wat zich bijvoorbeeld uitte in prachtige pianissimo-passages. Ze kreeg de zaal er muisstil mee; iets wat helaas nog maar zelden gebeurt in concertzalen.
Miricioiu heeft haar stem redelijk goed weten te behouden, doordat zij zelden tot nooit forceerde. Helaas intoneert ze soms aan de lage kant. Maar menig sopraan zingt minder goed in haar 61e levensjaar. De pech was natuurlijk wel dat het overgrote deel van de zaal haar stem uit haar hoogtijdagen nog vers in het geheugen heeft zitten.
Wat dat betreft vond ik het repertoire van voor de pauze redelijk vreemd verkozen. Ze startte met de aria der opera-aria’s (met dank aan Maria Callas): ‘Casta Diva’ van Bellini (met cabaletta). Deze aria behoort niet tot de makkelijkst zingbare en is dus een risico. Miricioiù zong zich aardig door de moeilijke passages heen en bleek ook nog behoorlijk door de cabaletta te komen, maar haar stem was wel hoorbaar minder flexibel geworden en aan het slot klonk het orkest oorverdovend, zodat wij haar slotnoot niet meer konden horen.
Ze vervolgde met ‘Vissi d’arte’ van Puccini. Hierin liet ze horen dat het drama haar nog steeds na aan het hart ligt. Maar net als in ‘La mamma morta’ uit Andrea Chénier van Giordano was ze wat kortademig. Het drama fonkelde niettemin van het podium af.
Na de pauze stonden drie aria’s van Verdi op het programma. Kennelijk had ze haar zenuwen verder in de kleedkamer gelaten, want dit deel van het concert was veel beter. Ze begon met de aria op het kerkhof uit Un ballo in Maschera. Prachtig beheerst gezongen, vol dramatische overgave. Na de virtuoos gezongen arioso uit Il trovatore (‘Tu vedrai che amore in terra’) besloot ze haar concert met een aria uit de zelden ten gehore gebrachte opera I due Foscari van Verdi. Deze aria was het hoogtepunt. Vol jeugdige Verdiaanse coloraturen liet Miricioiu horen hoe haar zangkunst tijdens haar hoogtijdagen ongeveer klonk. Een waardig slot van het officiële gedeelte.
Uiteraard werd het publiek getrakteerd op een tweetal toegiften, waarbij de immer gezongen ‘O mio babbino caro’ natuurlijk ten gehore werd gebracht. Na een inspirerend dankwoord voor het publiek in haar favoriete zaal – waar ze nu al historische woorden ‘This is the hall of my life!’ uitsprak – zong ze verrassend genoeg ‘Granada’, een Spaans showpiece dat meestal door een tenor gezongen wordt. Miricioiu zong het echter alsof het voor haar geschreven was.
De Koningin van de Matinee schitterde nog eenmaal in de zaal van haar leven en zwaaide nog eenmaal naar het publiek, dat een mooie avond had.
De auteur
13Reacties
Hartelijk dank voor deze beschrijving van het concert van Nelly Miricioiu. Ik kan me er helemaal in vinden. Jammer dat het orkest niet meer te bieden had in de ouvertures en intermezzi, maar van mevrouw Miricioiu heb ik intens genoten.
Het was een feest! Nelly Miricioiu in de japon, die zij ook droeg in de concertante uitvoering van de opera “Thais” in het Concertgebouw op 14 december 1985, welbewust door haar gekozen om de cirkel rond te maken. Zij IS en zal altijd blijven: “Koningin van de Matinee”!
Hele mooie recensie! Goed geformuleerd, gebalanceerd en zeer kundig.
Werd er maar vaker zo hier geschreven 🙂 (ik noem bijvoorbeeld de meninkjes over “moderne” ensceneringen)
Maar Mark-Jan,
hoe kan je een mening (laat staan een meninkje :-)) over een (modern of niet) enscenering hebben bij een concertrecital? Met alleen maar een diva en een orkest, en – vooruit maar, al had ik hem in dit geval niet eens willen noemen – een dirigent; maar zonder regisseur, scenograaf, belichter, dramaturg, choreograaf, mise-en-scene, figuranten, dansers, rekwisieten, kostuums en decors?
Ik zou het echt niet kunnen, jij? 🙂
Beste Lennaert,
Even een correctie op je overigens respectvolle recensie: het lied Granada is niet Spaans maar Mexicaans, door Agustín Lara geschreven.
Beste groet,
Mauricio
🙂
Granada is een lied in het Spaans geschreven door een Mexicaans-Spaanse componist. De populaire Lara ging op uitnodiging van de caudillo in Spanje wonen…dus helemaal ernaast zat ie er niet, véél ergerlijker is dat een “recensent” un ballo een ouverture geeft, en ’tu vedrai’ een arioso noemt in plaats van een cabaletta…Eerst je huiswerk maken zeg ik dan
@Ricci: ik zeg dan: mag het wat minder belerend en terechtwijzend?
Ga zo door Lennaert, mooie recensie, laat je niet afschrikken, niks huiswerk maken, gewoon uit je hart schrijven!
oh leen jongen, wat ricci zegt zijn toch gewoon feiten, ben blij dat ‘ie dat ons even beleert en terecht erop wijst.
@ialala: Vind je? Kwalificaties als “ergerlijk” , “een recensent” , “eerst je huiswerk maken” vind ik wel wat verder gaan dan ‘gewone feiten’: denigrerend ook. Tuurlijk mag Ricci ons ook iets leren, maar dan kies je je bewoordingen toch anders?
Beste Ricci,
Agustín Lara werd in Mexico Stad geboren en heeft nooit in Spanje gewoond, zeker niet op uitnodiging van Franco. Hij was dus een echte Mexicaan, niets Spaans aan hem behalve zijn grote liefde voor dat land en haar muziek. Lara heeft slechts gelogeerd in Madrid en Granada op uitnodiging van een groep vooraanstaande Spaanse zakenlieden die ervoor hebben gezorgd dat Franco Lara een onderscheiding verleende, mede naar aanleiding van het lied Granada. Lara was niet heel gelukkig met deze onderscheiding want hij had veel republikeinse vrienden in Mexico maar zijn ego was kennelijk groter, dus hij aanvaarde de onderscheiding tot grote teleurstelling van zijn Spaanse vrienden in ballingschap.
Groet,
Mauricio
Het is geweldig dat Robeco-concerten Nelly een mogelijkheid heeft gegeven om weer een concert te geven in haar geliefde Concertgebouw.
27 jaar was ze en is ze nog steeds de koningin van de matinee en de koningin van het belacantorepertoire.
Jammer dat de matinee haar tot op heden nog niet heeft terug gehaald om weer een stralend optreden te verzorgen in de Grote zaal van het concertgebouw.
De matineebezoekers willen heel graag haar nog eens zien in de matinee waar ze altijd haar triomfen heeft gevierd.
Ik volg en ken Nelly al 33 jaar en ik weet dat zij het geweldig zou vinden om nog een keer in de matinee te staan.
De zaal zat deze keer barstensvol en dat is een hele prestatie in de zomer waarbij toch heel wat mensen niet kunnen komen daar zij op vakantie zijn.
Ik heb intens genoten van het concert en ben meer dan trots dat zij
nog steeds ervoor zorgt dat haar publiek op het puntje van de stoel gaat zitten. Dus Nelly Brava,Bravo, Bravissimo.
Wie gaat ervoor zorgen dat Nelly weer terug komt bij de matinee?
De zaal zal weer vol lopen voor een middag met belcanto op een zeer hoog niveau.
Johnny ten Theije
@ Maurizio,
altijd geapprecieerd als iemand me iets leert, dus misschien sta ik hier inderdaad voor verbeterd. Heb geen echte Lara biografie maar wikipedia zegt toch o.a. dat ie een huis van Franco gekregen heeft in Granada, dus ik veronderstel dat ie er dan toch ook gewoond heeft?
Maar nogmaals ben geen Lara kennner maar hou wel van Granada (Lanza-Wunderlich) maar ook voor de liedjes (enkelv.) die hij voor José Mojica geschreven heeft.
Vriendelijke groeten en bijven laten van je horen.
Maar zag ik niet dat ‘onze eigen’ Basia het volledige concert niet heeft uitgezeten?
zou best wel eens de Nelly Granada willen horen, nog liever ik zou graag hebben dat ze ooit eens Catari of Musica proibita zong.