In de regelmatig terugkerende rubriek ‘Opera over de grens’ worden belangrijke premières die onlangs in internationale operahuizen plaatsvonden op een rijtje gezet. Deze keer de eerste Twitter-opera, de opening van het seizoen van de Deutsche Oper Berlin en een weergaloze Don Giovanni in Aspen.

Afgelopen zaterdag, 5 september, ging de eerste Twitter-opera (Twitterdammerung: the Twitter Opera) in première. Dat gebeurde als onderdeel van Deloitte Ingnite 2009, een driedaags festival van het Royal Opera House in Londen.

Een maand geleden begonnen de voorbereidingen voor de opera. Iedereen die dat maar wilde, kon via de netwerksite Twitter meeschrijven aan een operalibretto. De stunt van het operahuis sloeg aan: er werden maar liefst 900 ‘tweets’ (korte berichten op Twitter) achtergelaten.

Het kostte moeite de massale schrijverij in goede banen te laten, maar uiteindelijk wist het operahuis er een afgerond werk uit te destilleren. Een opera van Wagneriaanse proporties: zeven aktes maar liefst.

Te groot om op tijd op muziek te zetten en in te studeren, moest het operahuis constateren, en dus werd er tijdens de première een sterk verkorte versie (van slechts 25 minuten) opgevoerd. De componisten Helen Porter en Marc Teitler hadden die versie op muziek gezet – deels met eigen muziek, deels met bestaande muziek.

Mezzosopraan Hannah Pedley en bariton Andrew Slater voerden het werk onder pianobegeleiding uit in de Paul Hamlyn Hall in Covent Garden.

Igor Toronyi-Lalic van de Daily Telegraph had weinig hoop dat het wat zou worden, maar moest na de voorstelling erkennen dat het nog zo slecht niet was. Hij hoorde er zelfs een paar ijzersterke grappen, ‘een paar van de beste die ik ooit op het operatoneel gehoord heb’.

Niettemin bleef het operaatje volgens de recensent een goedkoop kunstje van een dergelijk prominent operahuis. Maar dan wel een goed goedkoop kunstje.

Deutsche Oper Berlin

De Deutsche Oper Berlin begon haar nieuwe seizoen – het eerste van de nieuwe Generalmusikdirektor Donald Runnicles – met een concertante opvoering van I Capuleti e i Montecchi van Bellini. Dat gebeurde op zondag 6 september.

Karel Mark Chichon leidde het orkest van het Berlijnse operahuis. De cast bestond uit onder andere Ekaterina Siurina (Giulietta), Dario Schmunck (Tebaldo) en Elīna Garanča (Romeo). Daarbij waren de ogen natuurlijk vooral gericht op Garanča, de Letse mezzosopraan die flink carrière aan het maken is.

Niet helemaal terecht, schrijft Klaus Geitel in zijn recensie voor de Berliner Morgenpost. Siurina schitterde minstens even mooi als Garanča, vindt hij. En ook dirigent Chichon (de echtgenoot van Garanča) zwaaide de sterren van de hemel. Hij liet de solo’s in het orkest prachtig uitkomen en gaf ook de ‘paradesolisten’ alle ruimte.

Frederik Hanssen is in Der Tagesspiegel minstens even lovend over de voorstelling. ‘Niet van deze wereld’, omschrijft hij Garanča zelfs. Hij roemt haar onvermoeibare klank, haar coloraturen en haar breedse melodieën.

Tel daarbij op dat Siurina op zo’n wijze zingt dat het ‘recht je hart in gaat’ en dat Dario Schmunck ‘zeer tekstbewust en elegant’ zijn tenorpartij brengt, en je begrijpt waarom de zaal helemaal om gaat, aldus Hanssen.

Aspen Music Festival

‘A Don to die for’, kopte Opera Today deze week over een Don Giovanni-productie in Aspen. Recensent Wes Blomster trok naar het kleine Wheeler Opera House in het even kleine Amerikaanse stadje voor een jong gecaste productie van de Mozart-opera en kwam wild enthousiast terug.

De Don Giovanni was de laatste productie van het zestigste Aspen Music Festival. Festivaldirecteur Edward Berkeley regisseerde zelf, en deed dat uitmuntend volgens Blomster. ‘Eén van de beste Giovanni’s ooit gezien’, schrijft hij.

De cast was zeer jong, maar dat was niet aan de kwaliteit te zien. Donavan Singletary (die sterk op Barack Obama lijkt volgens de recensent) oogstte de meeste lof in de hoofdrol. ‘De grootste Giovanni sinds Cesare Siepi nieuwe sensuele dimensie aan het karakter toevoegde in de jaren vijftig’, schrijft Blomster.

Singletary draait momenteel mee in het Lindemann Young Artist Development Program van de Metropolitan Opera. Onthouden dus, die naam.

‘Adembenemend’ was Adam Paul Lau als Leporello, Samuel Read Levine deed denken aan de jonge Jussi Björling en Yoosun Park en Rachel Sliker vervulden perfect de rollen van Donna Anna en Donna Elvira.

Conclusie van Blomster: de productie oversteeg ruim de verwachtingen die bij het kleine theater – dat vooral een opleidingsfunctie heeft – horen.