De werken die Giuseppe Verdi naast zijn geroemde opera’s componeerde, leven een bestaan in de schaduw. Behalve zijn Messa da Requiem, een meesterwerk dat aan zijn beste opera’s kan tippen. De NTR ZaterdagMatinee gaf op 3 februari in een uitverkocht Concertgebouw een ontroerende uitvoering.

Giuseppe Verdi schreef zijn requiem ter herinnering aan dichter en schrijver Alessandro Manzoni. Ondanks de vorm van een dodenmis wordt het werk veel operakenmerken toegedicht. Dirigent Hans von Bülow noemde het ooit een “opera in geestelijke vermomming”.

Het Radio Filharmonisch Orkest, het Groot Omroepkoor en het Vlaams Radio Koor voegden in de NTR ZaterdagMatinee een nieuwe uitvoering aan de lange lijst toe, geleid door Edo de Waart en met Leah Crocetto (sopraan), Veronica Simeoni (mezzosopraan), Brian Jagde (tenor) en John Relyea (bas) als solisten.

Het bekendste deel uit het requiem is het ‘Dies irae’, dat start met overweldigende koorzang, de dag van toorn aankondigend. Het deel klonk overtuigend en indrukwekkend. De twee koren waren in goede vorm en behielden een fraaie balans met het orkest en de solisten. De koorinzet bij de eerste maal ‘Dies irae’ had wellicht nog strakker gekund, zoals het later bij de herhalingen klonk.

In het ‘Recordare’ lieten Leah Crocetto en Veronica Simeoni zeer veel tederheid horen. De samenzang was goed gebalanceerd en gedoseerd. Het volume van Crocetto was imposant, maar Simeoni dolf geenzins het onderspit, mede dankzij haar fraaie klankkleuren.

Simeoni, die eerder dit seizoen Preziosilla zong in La forza del destino bij De Nationale Opera, heeft een mooi timbre en wist bovendien als enige solist de lading van de tekst ook in haar présence te uiten. Iets waar de andere solisten ook goed aan gedaan zouden hebben. De inhoud van dit religieuze werk vraagt om dit stukje inleving.

Sopraan Crocetto heeft een ongekend groot volume en liet dit merken. Daar kwam een zeer aanwezig vibrato bij kijken, dat af en toe de aandacht afleidde van de tekst en de melodie. Zeer mooie beheersing liet ze daarentegen horen in het slotdeel van het requiem, het ‘Libera me’.

Het kwartet in het ‘Lacrymosa’ liet zien dat de vier zangers goed op elkaar afgestemd waren. Een ontroerend deel, waarin het deinende begin langzaam werd doorbroken door de koorpartijen.

Het Groot Omroepkoor en het Vlaams Radio Koor leverden gedurende het hele requiem een prachtige prestatie. Ze vormden als het ware een vijfde solist.

Manzoni werd deze middag met een uitstekende uitvoering herdacht.