Het Orkest van het Oosten kondigde haar nieuwjaarsproductie van Die Fledermaus aan als een ‘bruisende Strauss’, maar volgens mij wist niet iedereen op het toneel raad met die term. Op prachtige optredens van Ilse Eerens, Peter Bording en Piotr Micinski na kwam de champagne niet echt tot bubbelen.

Op Nieuwjaarsdag begon het Orkest van het Oosten aan een tournee met een productie van Die Fledermaus. Gisteren (6/1) deed het orkest Schouwburg De Spiegel aan in Zwolle.

Het orkest klonk onder leiding van Jan Willem de Vriend soms heel levendig en leuk, maar soms ook slordig. Niet alle klassiekers van Strauss waren daardoor zo ‘lekker’ als ze hadden kunnen zijn.

Elsina Jansen was gevraagd een semi-enscenering te maken. Een keuze waar ik mijn bedenkingen bij heb. Een semiregie blijft toch altijd ‘semibeweeglijk’, en dat is niet bepaald wat een operette als Die Fledermaus kan gebruiken. Bij zo’n dynamisch, uitbundig werk moet je naar mijn idee flink uitpakken, wil je de schwung van het stuk overbrengen op de zaal.

Niets echter ten nadele van Jansen. Zij bewees (wederom) hoe muzikaal ze kan regisseren, met allerlei details die haarfijn aansloten op de partituur. Het enige dat ik jammer vond, was dat ze bepaalde scènes (waaronder een ballet) áchter het orkest liet afspelen. De klik met het publiek was op die momenten zoek.

Jammer waren ook de Nederlandse dialogen die de Duitse hitmuziek van Strauss aan elkaar lijmden. Ze misten de spitsvondigheid van de originele dialogen en waren soms wel erg ingekort.

Micinski leefde zich helemaal uit als stomdronken directeur

Van de cast had ik meer verwacht. Zeker omdat het in zo’n spaarzame regie extra aankomt op de overtuigingskracht van de solisten.

Overtuigingskracht die bijvoorbeeld Claudia Patacca (Rosalinde) te weinig had. Haar zang voelde moeizaam aan: het klonk schel en zwaar en in de hoogte wist ze haar noten niet goed te raken. Ze leek het te compenseren met veel volume, maar dat is niet genoeg om een bekoorlijke Rosalinde te zijn.

André Post leek ook wat moeite te hebben met de hoogte van zijn partij als Alfred, maar ik vond hem sterker in zijn rol zitten en nu en dan liet hij klankrijke zinnen horen.

Robbert Muuse (Dr. Falke), Bernard Loonen (Blind) en Jolante Nicolai (Prins Orlofsky) vielen niet echt op in hun rollen. Daarbij zongen de eerste twee nog wel goed, maar Nicolai vond ik weinig karakteristiek. In haar zang kon ik de doodverveelde prins niet ontwarren.

Acteur Edwin Rutten was bij vlagen grappig als gevangenisbewaarder Frosch. Maar gevangenisdirecteur Frank (Piotr Micinski) overtrof hem met gemak in humor, en dat zegt toch ook wat. Meestal is het Frosch die in de derde akte de show steelt.

Met Micinski is één van de solisten genoemd die wel aan het etiket bruisend voldeed. Hij leefde zich helemaal uit als de stomdronken directeur. Zeer overdreven en grotesk waggelde hij door de zaal en kreeg daarmee als één van de weinigen de lachers op zijn hand. Lachers die te weinig werden gehoord tijdens de avond.

Peter Bording (Eisenstein) viel ook op door zijn sterke acteerspel. Zijn dommige, zelfgenoegzame personage kwam op grappige wijze uit de verf. Verder zong hij met krachtige stem; niet altijd even veelzijdig, maar leuk zat om naar te luisteren.

Ilse Eerens spande vocaal de kroon als Adèle. Ik ben echt weg van de heldere zang en de schone klank van de Belgische sopraan, evenals van haar treffende acteerwerk. Erg fraai.

Helaas waren de optredens van deze drie slechts een paar bubbels in het champagneglas. Ik had me bij ‘bruisend’ meer voorgesteld.

Die Fledermaus is nog één keer te zien, op 10 januari in de Deventer Schouwburg. Zie voor meer informatie de website van het Orkest van het Oosten.