De Dutch National Opera Academy biedt met Blond Eckbert en A Dinner Engagement een mooi kijkje in de ontwikkeling van zijn jonge zangers en dirigenten. De combi is vooral muzikaal goed voor een verrassende avond opera.

Als bezoeker van deze double bill ben je te gast op het Conservatorium van Amsterdam. Het gebeurt allemaal in Theaterzaal 2, normaliter wellicht een leslokaal (die indruk geeft het). Aan drie kanten staan tribunes, aan de vierde kant speelt het orkest. De voorstelling voelt daardoor minder als theatervoorstelling aan en meer als een kijkje in de keuken van het conservatorium (nogal letterlijk in A Dinner Engagement, dat zich in een keuken afspeelt).

Te zien zijn twee opera’s van ruim een uur: een pocketversie van de opera Blond Eckbert van Judith Weir, die bij de première op 29 juni zelf ook in de zaal zat, en een komedie met allerlei verwikkelingen van Lennox Berkeley. Beide werken weten te boeien. De composities zijn verrassend en als toeschouwer zit je door de ‘leslokaalomgeving’ dicht op de huid van de spelers. Een interessante ervaring voor wie opera normaal in het theater beleeft, en dus verder van de zangers zit.

Regisseur Robert Chevara had voor deze productie naar mijn gevoel te maken met beperkingen, maar er is zeker aandacht besteed aan de regie en het decor, en er is een uitgebreid lichtplan met allerlei kleuren en schakeringen (Paul van Laak).

Blond Eckbert is wat de enscenering betreft vrij minimalistisch. Een verrassende vondst is de vogel die over het publiek komt vliegen, maar qua ruimte blijft het bij een aantal stoelen. Het ingewikkelde verhaal was mijns inziens gebaat geweest bij meer enscenering. Chevara houdt het vooral bij abstracte handelingen, maar het verhaal komt daardoor niet echt binnen. Er zijn bovendien geen boventitels van de Engelse tekst.

De komedie A Dinner Engagement krijgt wel wat het nodig heeft. Een lange tafel, waar aan de maaltijd gewerkt wordt, en een oventje geven het verhaal alles wat het nodig heeft. De komedie wérkt.

Muzikaal boeien beide verrassende opera’s. Je kijkt daarbij recht tegen het orkest en de dirigenten – leerlingen/assistent-dirigenten van Ed Spanjaard – aan en kunt ze naar hartenlust observeren. Uiteraard zijn de orkestmusici studenten.

Fergus McAlpine dirigeert Blond Eckbert en houdt daarbij heel precies vast aan de muzikale structuur. Nadeel daarvan is dat de muziek in de eerste helft niet echt loskomt, al kan dat ook komen door de ingewikkeldheid van de compositie. Naarmate de compositie wat meer doorloopt – we zitten dan ongeveer bij de vertelling van Berthe – komt de muziek van de grond. Het is prachtig om McAlpine aan het werk te zien; een momentopname in zijn ontwikkeling als dirigent.

Tom Goff leidt A Dinner Engagement en is ontspannender in zijn directie; eveneens fantastisch om te zien. Deze compositie lijkt eenvoudiger te zijn, maar Goff moet wel enkele recitatieven begeleiden met de piano. Niet eenvoudig, aangezien de piano is weggedraaid van het speelvlak.

Uiteindelijk zijn de ogen natuurlijk vooral gericht op de zangers. Eckbert wordt bij de première gespeeld door bariton Toni Butiurca. Hij maakt indruk met zijn bijzonder volle klank, zowel in zijn lage als in zijn hoge register.

Hetzelfde geldt voor Helena Koonings als de personificatie van de vogel. In de laagte valt ze een beetje weg, maar ook zij heeft een bijzonder volle klank en ze gaat mooi de hoogte in, met een prettig vibrato.

In A Dinner Engagement zien we als gastheer en gastvrouw Peter Rolfe Dauz en Stephanie Desjardins. Zij beheersen de komedie van hun rol bijzonder goed en zingen daarbij fantastisch. Ook Adyana Dunn als de huishoudelijke hulp is erg grappig.

Op een gegeven moment arriveren hun gasten, een adellijke moeder en zoon. Het is absurd hoe overtuigend de jonge Linsey Coppens de groothertogin, een aristocratische vrouw van vijftig, neerzet. Ook vocaal is haar vertolking dik in orde. Haar zoon, gespeeld door Gabe Clarke, heeft een mooi, maar ook nog wat kwetsbaar lyrisch geluid.

Gedurende de avond zien we tien zangers voorbijkomen (verschillend per voorstelling, omdat de rollen van Eckbert en de gastvrouw dubbel bezet zijn). Het is een mooie ervaring om hun spel en zang met elkaar te vergelijken. Een aangenaam kijkje in de keuken van de opera-academie.

Blond Eckbert en A Dinner Engagement zijn nog op 2 en 3 juli te zien in het Conservatorium van Amsterdam. Zie voor meer informatie de website van de Dutch National Opera Academy.