Goede nieuws: de Deutsche Oper Berlin heeft eindelijk weer een groot succes geboekt, met een nieuwe productie van Lady Macbeth van Mtsensk van Sjostakovitsj (1934). De critici waren laaiend enthousiast en de tweede voorstelling, waar ik afgelopen donderdag bij was, was helemaal uitverkocht. Toch kon de productie me niet helemaal overtuigen.

Na de eerste saaie en ongeïnspireerde jaren van het nieuwe directieteam van de Deutsche Oper Berlin is het grootste operahuis in de Duitse hoofdstad eindelijk aan iets begonnen waar internationaal over gesproken kan worden: een Giacomo Meyerbeer-cyclus van epische proporties. Een fraaie concertante Dinorah trapte de grootse plannen op woensdag 1 oktober af.

Maandagavond was de laatste avond van mijn Berlijnse operaseizoen. De opera op het programma was Massenets Werther, in een concertante uitvoering in de Philharmonie, met de manschappen van de Deutsche Oper. Plus twee gasten. Met dank aan één van die gasten, Ekaterina Gubanova, werd het een heerlijke avond.

Een operaseizoen recenseren lijkt een beetje op een zangwedstrijd jureren. Als je te veel achten en negens geeft aan het begin, wat doe je dan als er aan het einde écht iets fantastisch voorbijkomt en je geen superlatieven meer over hebt? Geef je dan een twaalf? Als dat mag, krijgt Maria Stuarda bij de Deutsche Oper van mij zeker een twaalf!

Met de sterke enscenering van David Alden als setting en John Chest als voortreffelijke hoofdrolspeler heeft de Deutsche Oper Berlin een ijzersterke Billy Budd gesmeed. De Britten-opera ging donderdag 22 mei in première.