Boventitels, waarom eigenlijk? De Nederlandse Opera maakte die vraag de afgelopen weken los door zijn pilotproject met tweetalige boventiteling. Mijn antwoord: omdat boventitels de drempel verlagen en de beleving vergroten. Graag overal boventitels!

Kunt u ook zo genieten van één noot? Een fractie van een melodie, misschien maar een seconde lang, maar zo ontzettend mooi dat die als een bliksemschicht door je lichaam gaat? Of dat je hart er spontaan van gaat huilen? Zeker als de noot uit het meest persoonlijke, intieme instrument denkbaar komt – de stem – is de ervaring niet te overtreffen.

Het hoofdredactioneel commentaar ‘Hoezo arrogant?’, dat woensdag 20 juni op operamagazine.nl verscheen, voldeed niet aan journalistieke normen en had daarom niet geplaatst mogen worden. Het artikel is donderdag van de website verwijderd.

De afgelopen weken bewezen de Operadagen Rotterdam dat er naast het grote operarepertoire nog heel veel meer mee te maken valt. In kleinere zalen, op tribunes, op locatie of buiten halen de makers van opera en muziektheater hun publiek uit de comfortzone. Ik zeg: hang uw regenjas klaar en ga het meemaken.

Het recital dat pianist Grigory Sokolov vorige week in De Doelen gaf, was in meerdere opzichten zeldzaam. Het was niet alleen buitengewoon goed, maar hield veel toeschouwers ook vijf toegiften lang in de zaal. Toch best uniek voor het doorgaans zo zuunige Hollandse publiek. Misschien iets om vaker te doen?