Het is niet bepaald spetterend, maar ook niet slecht. Soms klinkt het fraai, soms zit je te knikkebollen. De reprise van Le nozze di Figaro bij De Nederlandse Opera heeft niet echt één gezicht. Het kabbelt gemoedelijk van plus naar min. Gedenkwaardig is het daarmee niet.

De Nederlandse Opera begint het nieuwe jaar met een reprise van Le nozze di Figaro, een productie uit de Mozart/Da Ponte-cyclus die de regisseurs Jossi Wieler en Sergio Morabito in 2006 maakten. Veel solisten van toen keren weer terug.

Le nozze di Figaro is één van de populairste Mozart-opera’s. Kijk alleen al naar het huidige seizoen: zowel De Nederlandse Opera als Opera Zuid hebben het werk op hun programma staan. Basia Jaworski belicht zes dvd’s van het werk in een discografie.

Figaro, the sequel. Die leus zou mooi passen op het affiche van I Due Figaro van Michele Carafa. De opera is het vervolg op Rossini’s Il Barbiere di Siviglia en Mozarts Le nozze di Figaro. Figaro III dus. Een boeiend stuk, dat onlangs in een muzikaal knappe uitvoering op dvd is verschenen.

Als je hedendaagse regisseurs moet geloven, is een traditionele enscenering uit den boze. Zo ouderwets, dat kan echt niet meer. Wie bewijs wil hebben dat het wél kan, moet de door Arthaus Musik uitgebrachte Le Nozze di Figaro uit 1966 kopen. Zwart-wit, traditioneel, en toch zeer overtuigend.