Bariton Sergej Leiferkus zong een avond lang zijn moerstaal, zowel tekstueel als muzikaal, in een recital met liederen van Moessorgski, Borodin en Rachmaninov. Met begeleider Semjon Skigin vertelde hij ‘verhalen voor bij de samovar’ en zong van liefde en weemoed. Elke noot en elk woord was raak bij de barihunk-op-leeftijd.

Dat hij niet krap in de decibellen zit, maakte Jacques Imbrailo gisteravond in de Kleine Zaal van het Concertgebouw wel duidelijk. Of het zijn liedrecital ten goede kwam, is wat anders. Hoe mooi zijn bariton ook resoneerde, zijn aanpak was mij wat te robuust.

Jacques Imbrailo, volgens The Times ’the hottest young baritone’, komt dinsdag 3 april naar het Concertgebouw voor een liedrecital. Samen met pianist Alisdair Hogarth brengt hij een programma ‘voor echte avonturiers’.

Het gebeurt zeer zelden dat een liedrecital zo slim, zo intelligent en zo spannend in elkaar zit als de voorstelling (want een voorstelling was het) waar Thomas Oliemans ons in de Kleine Zaal van het Concertgebouw dinsdagavond op trakteerde.

Het is nog maar een kwestie van tijd. Wat ik lang als tuttig en een tikje saai beschouwde, begint me steeds beter te bevallen. De liedkunst in de klassieke muziek heeft kanten die een avondje luisteren interessant maken. Al kan het moderner.