De Nederlandse Opera sluit het jaar af met Beethovens opera Fidelio. Een herneemwaardige productie uit 2003, die onder knappe leiding van Marc Albrecht vooral veel orkestraal genoegen oplevert. De zangersploeg valt mij een beetje tegen. Maar ach, ook niet meer dan een beetje.

Het concert ‘The unfortgettable songs van Leonard Bernstein’ van de Stichting Het 20ste-eeuwse Lied gaat de komende tijd op herhaling in enkele plaatsen in Nederland. In het recital zingen Claron McFadden, Roberta Alexander en Marcel Reijans liederen van de Amerikaanse componist.

Het is niet bepaald spetterend, maar ook niet slecht. Soms klinkt het fraai, soms zit je te knikkebollen. De reprise van Le nozze di Figaro bij De Nederlandse Opera heeft niet echt één gezicht. Het kabbelt gemoedelijk van plus naar min. Gedenkwaardig is het daarmee niet.

Na Salome van De Nederlandse Opera te hebben gezien, weet ik één ding zeker: nooit meer hoef ik iets van Peter Konwitschny te zien. Met zijn dwaze, platte en ook nog eens saaie regie slaat hij al de pracht van Strauss’ opera dood.

Voor het eerst sinds 2007 regisseert Peter Konwitschny weer een operaproductie: Salome, bij De Nederlandse Opera. Het is een productie die al voor de première op dinsdag 10 november veelbesproken is. Het operahuis zelf noemt het in een voorbereidende brief een ‘radicale nieuwe visie’.