Ongeveer op het moment dat de NTR ZaterdagMatinee in het Concertgebouw het kerstoratorium van James MacMillan lanceerde, legde de hemel een laagje sneeuw over Amsterdam en omstreken. Hoe romantisch bij de wereldpremière van zo’n werk. Maar in zijn compositie was voor de zoete, idyllische sfeer waar kerstvieringen mee worden omgeven nauwelijks plaats. MacMillan schuwde de harde kanten van het geboorteverhaal niet.

Vijftien jaar was Wolfgang Amadeus Mozart toen hij zijn eerste en enige voltooide oratorium componeerde. Betulia Liberata, op een libretto van Pietro Metastasio, zit vol prachtige muziek. Les Talens Lyriques en Accentus brengen het werk met een nieuwe opname flitsend voor het voetlicht.

Er zijn oratoria over huwelijken en inauguraties, over mythes en Bijbelverhalen, over heiligen en niet-zo-heiligen. En nu is er een oratorium over de Lofoten, een eilandengroep in het noorden van Noorwegen, bekend om zijn eeuwenoude visserij en adembenemende natuurschoon.

Volop in ontwikkeling, ‘want een zanger is nooit af’, stort bariton Berend Eijkhout zich de komende tijd op zijn rollen in Een lied voor de maan bij De Nationale Opera en uitvoeringen van de passiemuziek van Bach. Hij ontdekte tijdens een studie Nederlands het zingen en koos voor de muziek, vertelde hij aan François van den Anker.

Beschouwt men Strauss’ Salome als een weelderig olieverfschilderij, dan maakte Stradella van hetzelfde Bijbelverhaal een fijnzinnige krijttekening. In de NTR ZaterdagMatinee toverde Collegium 1704 onder Václav Luks alle dramatische nuances tevoorschijn. Christophe Dumaux was in klank, expressie en zelfs haardracht de ideale Johannes de Doper.