De muziek was verrukkelijk maar de ensceneringen riepen op zijn zachtst gezegd vraagtekens op. Lezer Hans van Verseveld bezocht onlangs in Bayreuth de voorstellingen van Lohengrin en Tannhäuser van Wagner. De muziek was, dankzij de dirigenten Andris Nelsons en Christian Thielemann, hemels. Bayreuth blijft een voor iedereen aan te bevelen ervaring.

Een bezoek aan het heiligste der heiligen, zo typeert recensent Peter Vandamme zijn kennismaking met het Festspielhaus dat Wagner zelf bedacht voor zijn werk in Bayreuth. Hij zag er Der fliegende Holländer en hoorde een klank die elke operaliefhebber een keer gehoord moet hebben.

Marek Janowski is inmiddels bij deel vier beland van zijn grote Wagner-project. Maar na de werkelijk fantastische Parsifal valt het resultaat van Lohengrin mij behoorlijk tegen.

Het was droog en heel af en toe was er zelfs zon, afgelopen maandagavond in het Amsterdamse Oosterpark. Zoals ieder jaar vertoonde De Nederlandse Opera daar een opera. Dit jaar Parsifal van Wagner. Place de l’Opera peilde de stemming.

Met Parsifal geeft De Nederlandse Opera zijn seizoen zonder meer een groots besluit. Meer dan vijf uur tikt de klok, machtig mooi is het orkest en imposant zijn de stemmen. Maar traag is het ook. En statig. Eigenschappen die de toch al lange draad van Parsifal nóg verder uitrekken.