Een nieuw Live in HD-seizoen met een veelbelovende serie opera’s uit de Metropolitan Opera in New York startte dit weekend met Jevgeni Onjegin van Tsjaikovski. De sterrenbezetting zong sterk – over de beeld- en geluidstoringen en een wat onevenwichtige regie heen.

Of het haarzelf naar meer smaakt, weet ik niet, maar ik zou na Anna Caterina Antonacci’s eerste Wagner-avontuur, dinsdagavond in het Concertgebouw, best meer lusten. Haar vertolking van de Wesendonck-Lieder was onderdeel van een hoogromantisch programma van het Rotterdams Philharmonisch Orkest, onder de altijd enerverende Yannick Nézet-Séguin.

Niet alleen de Metropolitan Opera gebruikt de bioscoop als medium om zijn werk buiten het eigen theater te tonen, ook het Royal Opera House doet dat. Op 20 februari vertoont het Londense operahuis in verschillende zalen de opera Jevgeni Onjegin van Tsjaikovski.

Het Amsterdamse publiek moest bijna tien jaar wachten, maar donderdagavond 8 november kon het dan eindelijk weer genieten van Anna Netrebko. De Russische diva werd met veel joelen en juichen onthaald. En ze stelde haar aanbidders niet teleur. Met haar bekorende Iolanta droeg ze de hele avond.

Tsjaikovski’s Iolanta, oorspronkelijk een double bill met de Notenkraker, heeft nooit de aandacht gekregen die het verdient. Regisseur Peter Sellars combineerde het werk in Madrid met een nog grotere zeldzaamheid, Stravinsky’s Perséphone, tot een poëtische voorstelling rond de ‘zoektocht naar licht’.