Anthony Heidweiller brengt samen met het Utrechtsch Studenten Concert in december twee uitvoeringen van de Wozzeck-monoloog, een korte versie van de opera van Alban Berg. Heidweillers fascinatie voor Wozzek begon bij het toneelstuk waarop de opera is gebaseerd. “Ik zag het en ik was verkocht. Daarvoor is theater bedoeld, dacht ik.”

In de regelmatig terugkerende rubriek ‘Opera over de grens’ worden belangrijke premières die onlangs in internationale operahuizen plaatsvonden op een rijtje gezet. Deze keer de seizoensopening van de Metropolitan Opera in New York. En verder: de aftrappen van de Vlaamse Opera en de Komische Oper Berlin.

Raar maar waar: er bestaat geen slechte opname van Bergs Wozzeck. Althans, ik ken er geen. Deze opera, die misschien wel de aangrijpendste opera van de vorige eeuw is, weet zich immer te vergezellen van een evenredige ongenaakbaarheid. De muziek is zeer expressief en niet in een definitie samen te vatten. Berg gebruikt zowel de dodekafonie als de zoetste vioolklanken, en wisselt het sprechgesang af met melancholieke ‘aria’s’.